Εισαγγελέας και Ανώτατο, σαν μαριονέτες σε κουκλοθέατρο

“Ἀπὸ χαρτὶ πλασμένα κι ἀπὸ δισταγμὸ

ἀνδρείκελα, στῆς Μοίρας τὰ δυὸ τυφλὰ χέρια,

χορεύουμε, δεχόμαστε τὸν ἐμπαιγμὸ,

ἄτονα κοιτώντας, παθητικὰ, τ’ἀστέρια.”

Κώστας Καρυωτάκης (Ανδρείκελα)

Οι μόνοι θεσμοί που μπορούν να δράσουν και να φέρουν νόμιμα τον πρόεδρο προ των ευθυνών του είναι ο Γενικός Εισαγγελέας και το Ανώτατο Δικαστήριο. Ποιος τους διορίζει;

Ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας διορίζεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας!

Οι Δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου διορίζονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας!

Α γεια σου! Εδώ είναι το λάθος του απαρχαιωμένου μας συντάγματος. Εσύ αν ήσουν Πρόεδρος θα διόριζες άγνωστους και αντιπολιτευόμενους εισαγγελείς και δικαστές ή τους αυλικούς που μπορείς να χειραγωγήσεις; Για να το θέσω πιο απλά. Έχεις μια νομική υπόθεση και ο δικαστής που την εκδικάζει είναι το φιλαράκι σου… θες και δικηγόρο;

Στην περιρρέουσα των οικονομικών σκανδάλων της εποχής μας, δεν με εκπλήττει όταν ο υπουργός οικονομικών ονομάζει το κουμάρι «πυλώνα της οικονομίας». Και τί δεν ζήσαμε από το ανέκδοτο του «Δεσμεύομαι» μέχρι σήμερα. Κουρέματα και συμπέθεροι; Συνεργατισμός και Altamira; Cyprus Arways και RyanAir; Σεΐχηδες και Σεϋχέλλες; Πόρισμα Χρυσών Διαβατηρίων και αποκαλύψεις του Δρουσιώτη με την «Συμμορία»; Μυστικές συμφωνίες διχοτόμησης και άνοιγμα Αμμοχώστου; Αισίως από την Focus φτάσαμε στα Pandora Papers περιμένοντας το παραφυσικό αέριο. Όλα ψέματα είπε το παιδί από το Πέρα Πεδί… και end of story. Αφού το είπε ο άμωμος, γιατί να δράσουν οι Θεσμοί;

Δεν νοείται δημοκρατία, όταν σε κρίσιμες στιγμές, Εισαγγελία και δικαστές του Ανώτατου  αδρανούν και ταμπουρώνονται ωσάν να μην συμβαίνει τίποτα. Δημοκρατία δεν είναι μόνο το δικαίωμα της ψήφου. Ακόμα και σε ολοκληρωτικά καθεστώτα γίνονται εκλογές για το θεαθήναι. Δημοκρατία υπάρχει μόνο αν οι ανεξάρτητοι θεσμοί λειτουργούν, όχι για την προστασία του διορίσαντα, αλλά για την προστασία του κράτους και των πολιτών. Οι πολίτες σήμερα, όχι μόνο δεν εμπιστεύονται τους θεσμούς, τους φοβούνται. Βλέπουν το προεδρικό σαν κουκλοθέατρο και τους θεσμούς σαν μαριονέτες δεμένες με σύρματα. Η ελεύθερη έκφραση και οι απόψεις, διώκονται με λίβελους και εκφοβισμούς και η αθλιότητα αναδείχθηκε σε αστροφυσική επιστήμη. Ακόμα και για πεθαμένο να κάνεις κριτική, διώκεσαι και με βούλα της βουλής, στην «δημοκρατία» μας.  

Ο λαός αγανάκτησε από τα σκάνδαλα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση and beyond βλέπει διαπλοκή και διαφθορά και με τόλμη κάνει name and shame τον Αναστασιάδη και οι θεσμοί στην Κύπρο σφυρίζουν αδιάφορα. Οι θεσμοί δεν είναι ένα μηχάνημα που το βάζεις στην πρίζα. Είναι άνθρωποι με μια μορφή συνείδησης. Παίρνουν μισθούς ονειρικούς που προέρχονται από τον φορολογούμενο πολίτη και ζουν τη ζωή που εμείς ονειρευόμαστε ότι θα κάνουμε όταν μας «κάτσει» ο πυλώνας της ρουλέτας ή του τζόκερ.

Δεν ξέρω αν ποτέ αυτό το κείμενο φτάσει σε κάποιο θεσμό. Αν φτάσει τί θα σκεφτεί; Ίσως να σκεφτεί πως πρέπει να δράσει και να ζητήσει έλεγχο του διορίσαντος αυτόν. Ίσως σκεφτεί πώς να μου βάλει την γλώσσα μέσα… εκ φύσεως αδύνατον να συμβεί…

Πού είστε; Τι... κάνετε; Ποιος ο ρόλος σας στο κουκλοθέατρο;

Ζητούμε την συνεισφορά σας, ώστε να πάρουμε την αξιοπρέπεια της χώρας μας πίσω. Μπορείτε;

Τόνι Αγκαστινιώτης

26 Οκτωβρίου 2021