Η πόλη που της έκλεψαν την ψυχή

Πήγα στην πόλη που ονόμασαν φάντασμα. Δεν ήταν ποτέ φάντασμα, είναι η πόλη που της έκλεψαν την ψυχή. Ονομάζεται Αμμόχωστος και όπως κάθε πόλη, ψυχή της είναι η άνθρωποι της. Αν ξεριζώσεις τους ανθρώπους από μέσα, η καρδιά της σταματά να δίνει κτύπους. Να, εδώ! Ορκίζομαι, σε αυτό το σημείο της φωτογραφίας, σε αυτή εδώ την θάλασσα πριν 50 χρόνια, έβγαλα τα σωσίβια και έγινα δελφίνι.

Έψαχνα για σημάδια σήμερα μέσα στην άψυχη πόλη… ιχνηλατούσα τοίχους και πεζοδρόμια να βρω τους φταίχτες. Δεν άντεξα, πήδηξα τα σκοινιά και μπήκα στο ερειπωμένο σπίτι. Έπιασε το μάτι μου ένα  λευκό χαρτί στο σαλόνι κι έπρεπε να το φτάσω. Ήταν σημάδι, το ένοιωθα.  Έσκυψα και το άρπαξα… «Αναγνώσματα Δ’ Δημοτικού» και το έμβλημα της χούντας 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ. Λίγο πιο κάτω, χαραγμένα στο πεζοδρόμιο, έτος Κυρίου 1973, δύο ακόμα επιγραφές, «ΔΗΓΕΝΗΣ ΕΟΚΑ» και «ΑΙΣΧΩΣ Ο ΜΟΥΣΚΟΣ»… Να τα σημάδια, τα βρήκα… τα υπόλοιπα είναι ιστορία ή να έλεγα καλύτερα, μια παρτίδα πόκερ με σημαδεμένη τράπουλα. Τα θέλαμε όλα ή τίποτα και πήραμε το τίποτα. Ανταλλάξαμε την επιστροφή με κούφια συνθήματα, πατριωτικές ομιλίες και συναυλίες. Φωνάξαμε το πατριωτικό μας ΟΧΙ σε κάθε παρτίδα, κι όταν κρατούσαμε Φλος Ρουαγιάλ, το ξηλώναμε μόνοι μας.

Γιατί φύγαμε εξ’ αρχής; Ποιός ύψωσε «ηρωικά» την λευκή σημαία;

Τόνι Αγκαστινιώτης

07 Φεβρουαρίου 2022