Σιγά σιγά

Σήκωσε το σκήπτρο ο Πούτιν, και οι μηχανές του πολέμου έβαλαν μπρος και σκόρπισαν τον θάνατο στην Ουκρανία. Πήγε να αντιδράσει το ΝΑΤΟ, και εκείνος τους έδειξε το πυρηνικό του οπλοστάσιο. Δεν χρειάζεται πολλά η ανθρωπότητα για να καταστραφεί. Έναν τρελό ηγέτη με πυρηνικό σκήπτρο, και πάμε πίσω στην εποχή των σπηλαίων. Δυστυχώς, η εποχή μας παράγει πολλή τρέλα, κι ένας αδίσταχτος Χίτλερ δεν θα αργήσει να φανεί, αν δεν έχει φανεί ακόμη.

Αυτή τη στιγμή υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 13 χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές σε εννέα χώρες. Ρωσία, 6.275 πυρηνικές κεφαλές - Ηνωμένες Πολιτείες, 5.600 πυρηνικές κεφαλές – Κίνα, 350 πυρηνικές κεφαλές – Γαλλία, 290 πυρηνικές κεφαλές - Ηνωμένο Βασίλειο, 225 πυρηνικές κεφαλές – Πακιστάν, 165 πυρηνικές κεφαλές – Ινδία, 160 πυρηνικές κεφαλές – Ισραήλ, 90 πυρηνικές κεφαλές - Βόρεια Κορέα, 45 πυρηνικές κεφαλές. Αυτά είναι τα επίσημα στοιχεία. Κάνεις δεν ξέρει πόσα πυρηνικά όπλα κρύβουν οι μεγάλες δυνάμεις στις φαρέτρες τους.

Ξέρω τι σκέφτεστε: «Δεν θα γίνει ποτέ πυρηνικός πόλεμος, γιατί δεν συμφέρει σε κανένα». Ένας Χίτλερ δεν δρα πάντα με βάση τα οικονομικά συμφέροντα. Η κάθε μορφή ιδεολογίας  -και σε αυτό περιλαμβάνω και τη θρησκεία- αν μολυνθεί με λύσσα, μετατρέπεται σε φονική μηχανή. Αν διαβάσεις το βιβλίο του Χίτλερ, «Ο Αγών μου», βλέπεις πως ο ίδιος καταγράφει την εξέλιξη της ασθένειάς του. Στην αρχή, αν και ο ίδιος δεν είχε πολύ θετική εικόνα για τους Εβραίους, δεν αποδεχόταν την εχθρική στάση της κοινωνίας έναντί τους. Πλησίασε την κοινότητα των Εβραίων στη Βιέννη κι έκανε αρκετές συζητήσεις μαζί τους. Στην πορεία, ανακάλυψε πως πολλοί από αυτούς ήταν μαρξιστές. Πάλεψε για αρκετό καιρό μέσα του, και σε κάποια στιγμή ο εθνικιστής κυριάρχησε στο εγώ του, και τον κτύπησε η λύσσα.  Όπως ο ίδιος γράφει (κεφ. 3), «Σιγά σιγά άρχισα να τους μισώ». Το ίδιο κεφάλαιο τελειώνει με τον ισχυρισμό του, ότι η στάση του ενάντια στους Εβραίους ήταν το θέλημα του Θεού.

Σιγά σιγά μπαίνει η νύχτα στην ημέρα. Σιγά σιγά ο εθνικιστής γίνεται φασίστας και ρατσιστής. Σιγά σιγά τα παράπονα για τη ροή προσφύγων, γίνονται συρματοπλέγματα, μετά τείχη, κατόπιν επαναπροωθήσεις στις ανοιχτές θάλασσες, έπειτα δολοφονίες μεταναστών. Σιγά σιγά η φυλή, η σημαία και η θρησκεία μπαίνουν πάνω από κάθε πανανθρώπινη αξία. Σιγά σιγά η απέχθεια μετατρέπεται σε μίσος, το μίσος σε παραφροσύνη, και ο πόλεμος γίνεται ιερός. Δεν έχει όρια το πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι ακούει τον θεό να τον οδηγεί, και ο θεός του έχει λυσσάξει για ανθρώπινο αίμα. Αν ένα τέτοιο ψυχωτικό άτομο εντοπιστεί γρήγορα και του φορέσουν ζουρλομανδύα, η ανθρωπότητα δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Αν όμως ξεγλιστρήσει της προσοχής και γίνει ηγέτης κράτους με πυρηνικά όπλα, η καταστροφή μπορεί να είναι ολοκληρωτική.

Τώρα με τον πόλεμο στην Ουκρανία μας βάζουν το μεγάλο ερώτημα μπροστά μας: «Είσαι μαζί μας ή με τους άλλους;» Ποιοι είσαστε εσείς και ποιοι οι άλλοι; Πρέπει να επιλέξω ποια εθνικιστική ψυχιατρική πτέρυγα να υποστηρίξω. Αν το κάνω αυτό, θα πει πως χρειάζομαι κι εγώ ζουρλομανδύα. Εγώ είμαι σε άλλη πτέρυγα, όπου όλοι οι ασθενείς πιστεύουν στον διεθνισμό, στην ειρήνη και τη συνεργασία των λαών, για το καλό του πλανήτη και της ανθρωπότητας. Στη δική μας πτέρυγα είμαστε ενάντια σε κάθε πόλεμο και κάθε μορφή βίας. Είναι σχετικά ένας ήρεμος θάλαμος, αν και οι ασθενείς συχνά τρώγονται μεταξύ τους για διάφορα θεωρητικά θέματα. Ο ένας πιστεύει ότι το παράθυρο πρέπει να μετακινηθεί δεξιά προς το κρεβάτι του, για να θεραπευτεί, κι άλλος πιστεύει πως πρέπει να μετακινηθεί το κρεβάτι αριστερά, προς το παράθυρο. Σιγά σιγά ο θάλαμος αδειάζει. Ο ένας μετά τον άλλο ανοίγει την πόρτα της απογοήτευσης και φεύγει.

Αν η πραγματικότητά μας στηρίζεται σε όσα οι ελεγχόμενες ειδήσεις μας παρουσιάζουν, τότε όλοι οι Ουκρανοί είναι νεοναζί, όλοι οι Ρώσοι είναι ολιγάρχες, όλοι οι Ευρωπαίοι είναι φιλονατοϊκοί, όλοι οι Τούρκοι είναι γκρίζοι λύκοι, όλοι οι Έλληνες είναι εθνικιστές, όλοι οι Άραβες είναι οπαδοί του Ισλαμικού κράτους, όλοι οι Αμερικανοί είναι Κου-Κλουξ-Κλαν. Πόσο δύσκολο είναι να το κατανοήσουμε αυτό; Πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσουμε ότι ο διεθνισμός θέλει να ενώσει τον κόσμο, και ο εθνικισμός να τον διχάσει; Πόσο δύσκολη απόφαση είναι το να επιλέξεις αν για τα επόμενα χρόνια της ζωής σου, θέλεις να ξυπνάς το πρωί και να κάνεις έρωτα ή να κτυπάς ανθρώπους με το ρόπαλο, για ένα καρκινογόνο καρβέλι ψωμί σε έναν ερειπωμένο πλανήτη;

Δεν έχω καμιά αμφιβολία πως όσο η εθνικιστική πτέρυγα είναι υπερπλήρης, σιγά σιγά θα έρθει ένας άλλος πόλεμος, σιγά σιγά θα χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα, και ξαφνικά θα αφανιστούμε. Μέχρι να συμβεί αυτό, στην πτέρυγά μας θα κάνουμε έρωτα σιγανά..

Τόνι Αγκαστινιώτης

6 Μαρτίου 2022

Yavaş Yavaş

Putin asasını kaldırdı, savaş makineleri çalıştı ve Ukrayna’da ölüm saçtı. NATO tepki vermeye kalkıştı, Putin onlara nükleer cephaneliğini gösterdi. İnsanlığın yok edilmesi için çok fazla şeye gerek yok. Nükleer asası olan aklını yitirmiş bir lider ve mağara dönemine geri dönmek yeterlidir. Ne yazık ki çağımızda çok fazla deli var ve henüz ortaya çıkmamışa, azılı bir Hitler’in ortaya çıkması uzun sürmeyecektir.

Şu anda dokuz ülkede tahminen 13.000 nükleer başlık vardır. Rusya 6.275, ABD 5.600, Çin 350, Fransa 290, İngiltere 225, Pakistan 165, Hindistan 160, İsrail 90, Kuzey Kore 45 nükleer başlığa sahip… Bunlar resmi rakamlar… Büyük güçlerin ellerinde ne kadar kimyasal silah sakladıklarını hiç kimse bilmiyor.

Ne düşündüğünüzü biliyorum: “Kimsenin işine gelmediği için nükleer savaş asla olmayacak.” Bir Hitler hiçbir zaman ekonomik çıkarlar temelinde hareket etmez. Kuduza yakalanması halinde, her türlü ideoloji, buna dini de dahil, bir ölüm makinesine dönüşür. Eğer Hitlerin “Kavgam” kitabını okumuşsanız, hastalığının seyrini bizzat kendisinin yazdığını göreceksiniz. İlk başta, Yahudilerle ilgili çok olumlu bir izlenime sahip olmasa da toplumun onlara karşı düşmanca tutumunu kabul etmiyordu. Viyana’daki Yahudi toplumuna yanaştı ve onlarla birçok görüşme yaptı. Bu süreçte birçoğunun Marksist olduğunu keşfetti. Uzun süre kendi içinde savaştı ve bir noktada milliyetçi egosu galip geldi ve öfkesine yenik düştü. Tıpkı kitabında “yavaş yavaş onlardan nefret etmeye başladım” (3. Bölüm) diye yazmış olduğu gibi... Aynı bölümü, Yahudilere karşı tutumunun, Tanrının bir istediği olduğu iddiasıyla bitirir.

Gece yavaş yavaş gündüze geçer. Milliyetçi, yavaş yavaş faşist ve ırkçı olur. Mülteci akınına ilişkin şikayetler, yavaş yavaş dikenli tellere, ardından duvarlara, sonra açık denizlere sürülmeye, sonrasında da göçmen cinayetlerine dönüşür. Irk, bayrak ve din, yavaş yavaş tüm evrensel değerlerin üstüne çıkar. Tiksinme yavaş yavaş nefrete, nefret deliliğe dönüşür ve savaş kutsal hale gelir. Tanrının kendisini yönlendirdiğine inanan bir insanın, ulaşabileceği bir sınır yoktur ve tanrısı insan kanı için kudurmuştur. Eğer bu tür psikoza sahip bir kişi çabucak teşhis edilir ve deli gömleği giyerse, insanlığın korkacak bir şeyi olmaz. Ancak dikkatten kaçarsa ve nükleer silahlara sahip bir devletin lideri olur, o zaman felaketin boyutu büyük olur.

Şimdi Ukrayna’daki savaşla birlikte karşımıza büyük bir soru çıkıyor: “Bizimle misin, yoksa diğerleriyle mi?” Siz kimsiniz, diğerleri kim? Hangi milliyetçi psikiyatri kanadını destekleyeceğimi seçmeliyim. Eğer bunu yaparsam, benim de bir deli gömleğine ihtiyacım olduğu söylenecektir. Ben tüm hastaların enternasyonalizme, barışa ve halkların iş birliğine, dünyanın ve insanlığın iyiliğine inandığı başka bir kanattayım. Bizim kanatta, savaşlara ve şiddetin her türlüsüne karşıyız. Hastalar genellikle birçok teorik konuda birbirleriyle çekişseler de bu, nispeten sessiz bir odadır. Biri, iyileşmek için pencerenin sağa, yatağına doğru taşınması gerektiğine inanırken, diğeri yatağın sola, pencereye doğru taşınması gerektiğini düşünür. Oda yavaş yavaş boşanır. Sırası gelen, hüsran kapısını açar ve gider…

Eğer gerçeğimiz, kontrol haberlerinin bize gösterdiğine dayanıyorsa, o zaman tüm Ukraynalılar Neonazi, tüm Ruslar oligarşi yanlısı, tüm Avrupalılar NATO yanlısı, tüm Türkler bozkurt, tüm Yunanlar milliyetçi, tüm Araplar İslami devlet yanlısı, tüm Amerikalılar da Ku Klux Klan’dır. Bunu anlamamız ne kadar zor? Enternasyonalizmin dünyayı birleştirmek istediğini, milliyetçiliğin de onu bölmek istediğini anlamamız ne kadar zor? Hayatımızın bundan sonraki yıllarında, sabahları uyanıp sevişmeyi mi tercih ettiğimize, yoksa ıssız bir gezegende bir somun kanserojen ekmek için sopayla insanlara vurmayı mı istediğinize karar vermek ne kadar zor?

Milliyetçi kanat aşırı kalabalık olduğu sürece, yavaş yavaş başka bir savaşın çıkacağından, yavaş yavaş nükleer silahların kullanılacağından ve aniden yok olacağımızdan hiç şüphem yok. Bu gerçekleşene kadar, kendi kanadımızda usulca sevişeceğiz..

Toni Agastiniotis

6 Mart 2022