Η πίστη

Διερωτώμαι αν το μήνυμα της σταυρικής θυσίας, είναι για να πιστέψουμε στον Χριστό ή αν είναι ότι ο Χριστός πίστεψε σ’ εμάς. Διότι αυτοί που θυσιάζουν την άνεση του καναπέ τους για τους άλλους, είναι αυτοί που πιστεύουν στην αξία των άλλων.

Ανάσταση θα πει επανάσταση. Οι «ανά» και οι «επανά» είναι αυτοί που σηκώνονται και ξανασηκώνονται. Βγαίνουν από την άνεση και την σιωπή τους, εγκαταλείπουν την κρυψώνα τους, κι ανοίγουν τα σωθικά τους, επιτρέποντας την κραυγή απόγνωσης του κόσμου να διαπεράσει όλα τους τα κύτταρα. Η αγάπη παίρνει την μορφή αλληλεγγύης και προσφέρει το κορμί ως οσμή θυσίας, όχι γιατί πρέπει, παρά μονάχα γιατί έχουν βιώσει την ένωση με κάθε υλικό και άυλο σώμα στο σύμπαν. Από το «Γενηθήτω φως», μέχρι το «Ηλί Ηλί λαμά σαβαχθανί», κι από το «Στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του», μέχρι το, «Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους», οι επαναστατημένοι σφυρηλατούν την ιστορία.

Στημένοι πάνω σε κάθε Γολγοθά της ιστορίας, με λόγχες στα πλευρά και καρφιά στα χέρια, τυλιγμένοι με σάβανα, κατεβαίνουν στην μήτρα της γης κι αγκαλιάζουν τον ανυπόφορο πόνο των ζωντανών νεκρών. Αυτών που οι Γραμματείς, οι Φαρισαίοι και οι Αυτοκράτορες με τα σουβλερά  δόντια, τους ρούφηξαν το αίμα, κι ασέλγησαν πάνω στην ύπαρξη τους. Οι αναστημένοι, αυτοί που κατάργησαν τον έσχατο εχθρό, τον φόβο, από γενεά σε γενεά οργώνουν το κορμί της γης για να ξαλείψουν  την λέπρα της αδικίας. Από τον Βούδα μέχρι τον Χριστό, από τον Σπάρτακο μέχρι τον Τσε κι από τον Ηρώδη μέχρι τον Αναστασιάδη, ένας πελώριος τροχός γιομάτος αίματα, σταυρούς και σκήπτρα απληστίας ακόμα ανηφορίζει.

Δεν μπορεί να μην άκουσες έστω μια φορά την φωνή του επαναστάτη που ταξιδεύει πάνω στον τροχό. Εκείνο το τρανταχτό σάλπισμα που μοιάζει με φωνή υδάτων πολλών που βουίζει μέσα στην έρημο… «Λάζαρε δεύρο έξω». Ίσως για να αφουγκραστείς, θα πρέπει να χαμηλώσεις την τηλεόραση, να απομακρυνθείς από τα κουτιά σου, να συγκρουστείς με τον εαυτό σου… Ίσως να μην ξέρεις πως σε λένε Λάζαρο ή να συμβαίνει ακόμη κάτι πολύ πιο τραγικό… να μην έχεις προσέξει τις αλυσίδες σου. Τίποτα δεν θα σου δοθεί από την σύγκλητο. Θα πρέπει να βγεις από την σπηλιά σου, να βγάλεις τα σάβανα και να παλέψεις με όλους για όλους.

Αν ένας εργάτης ξυλουργός πίστεψε σ΄εμάς, πόσο μάλλον θα πρέπει να πιστέψουμε εμείς στους εαυτούς μας κι ο ένας στον άλλο. Θυσία θα πει ενότητα. Ο Σπάρτακος θυσιάστηκε για όλους τους σκλάβους του κόσμου. Ο Νέλσον Μαντέλα φυλακίστηκε για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους του κόσμου. Ο Μαχάτμα Γκάντι δολοφονήθηκε για όλους τους ειρηνιστές του κόσμου. Ο Αϊλάν πνίγηκε για όλους τους μετανάστες του κόσμου. Ο Τζούλιαν Ασάνζ φιμώθηκε για όλους τους δημοσιογράφους του κόσμου. Η Χελίν Μπολέκ πέθανε για όλους τους καλλιτέχνες του κόσμου…

Ίσως για να ζήσουμε, θα πρέπει πρώτα να πεθάνουμε… μα για να πεθάνουμε πρέπει να πιστέψουμε…

Τόνι Αγκαστινιώτης

22 Απριλίου 2022