Μπήκες στη ζωή γυμνός και κάποιος σε έντυσε

Για να μπορέσεις να κατευθύνεις ένα λαό πρέπει να καλλιεργήσεις συλλογική συνείδηση. Άρα, η συνείδηση μπορεί να δεχθεί παρεμβάσεις. Όσο κι αν θέλεις να νομίζεις ότι η συνείδηση καλλιεργήθηκε φυσιολογικά, στην πραγματικότητα χειραγωγήθηκε από εξωγενείς παράγοντες, όπως  Σχολείο – Οικογένεια – Θρησκεία – Πολιτεία - Περιβάλλον. Η διχοτόμηση του νου προηγείται της διχοτόμησης μιας πατρίδας. Για να επέμβεις στη συνείδηση πρέπει να φορτώσεις στο εύθραυστο παιδικό μυαλό πληροφορίες για το τι είναι καλό και τι κακό, τι ορθό και τι λάθος, τι αποδεκτό και τι απορριπτέο. Ανάλογα με τις προκαταλήψεις της κοινωνίας μέσα στην οποία ζεις, έχει γίνει και η ανάλογη ταξινόμηση. Μέχρι να ενηλικιωθείς με τη μέθοδο της τιμωρίας και της ανταμοιβής, ο νους έχει διχοτομηθεί. Μην ξεχνάς, ακόμα και αυτοί που επιβλήθηκαν στην συνείδηση σου, είναι και οι ίδιοι θύματα αυτής της χειραγώγησης.

Μπήκες στη ζωή γυμνός και κάποιος σε έντυσε. Δεν αμφισβητείς αυτούς που σε έντυσαν, που σε προστάτεψαν, που έθρεψαν το σώμα και το μυαλό σου, που σε έμαθαν να ξεχωρίζεις το «καλό» από το «κακό», που σου μετέδωσαν αρχές, όποιες κι αν είναι αυτές. Δεν θέλεις να τους απογοητεύσεις. Μεγάλωσες και έγινες μέρος της χειραγωγημένης συλλογικής συνείδησης. Αν κοιτάξεις όμως βαθύτερα στον καθρέφτη, θα δεις ένα ντυμένο παπαγάλο, που επαναλαμβάνει τετριμμένα σλόγκαν. Οι διαφημιστές του κεφαλαίου δεν σε ονομάζουν πλέον άνθρωπο. Είσαι καταναλωτής. Μη σε προσβάλλει αυτό. Η πολιτεία σε μείωσε ακόμα περισσότερο. Σου έδωσε σειριακό αριθμό, που τον ονόμασε ευγενικά «ταυτότητα» και σε έκανε προϊόν. Τι προϊόν; Ένα μικρό γρανάζι κίνησης, που κάνει τον ίδιο βίαιο κύκλο καθημερινά χωρίς σταματημό, στη μηχανή της καριέρας. Σε έπεισαν ότι είσαι το αναντικατάστατο γρανάζι. Όταν φθαρούν τα δόντια στο γρανάζι σου, θα ανακαλύψεις ότι δεν ήσουν τίποτα περισσότερο από ένα εξάρτημα. Και τότε δεν χρειάζονται πλέον την εργασιακή σου συνείδηση. Ήρθε το ανταλλακτικό κι εσύ βρέθηκες στον κάδο ανακύκλωσης. Εκεί που πήγε το προηγούμενο εξάρτημα που αντικατέστησες εσύ. Μην το ψάχνεις, έφαγες τα ψωμιά σου... Κάηκες.

Βλέπεις, όταν επεξεργάζονταν τη συνείδηση σου, δεν σ’ τα είπαν όλα. Σου είπαν πως μπορείς να φτιάξεις το μέλλον σου όπως θες, λες και ο άνθρωπος είναι πιο μεγάλος από τη ζωή. Σπείρε και θα θερίσεις, σου είπαν, μα ξέχασαν να σε ενημερώσουν για τις ανομβρίες και τις φωτιές που καίνε τα σπαρτά. Μα που νά ΄ξερες... Μπήκες στη ζωή γυμνός και κάποιος σε έντυσε. Όλοι τα ίδια παραμυθάκια ακούσαμε στο νηπιαγωγείο, την ίδια ύλη φάγαμε από το Δημοτικό Σχολείο μέχρι το Λύκειο. Όλοι μπροστά από το ίδιο κουτί αποβλακωθήκαμε τα βράδια, παρακολουθώντας τα ίδια Δελτία Προπαγάνδας, τις ίδιες ταινίες και σίριαλ. Πόσο να διαφέρουν οι παρεμβολές στο μυαλό μας;

Δεν είναι τυχαίο που δεν άφησαν την συνείδηση σου να αναπτυχθεί ελεύθερα. Έπρεπε ο νους να διχοτομηθεί από την κούνια. Σε χρειάζονται να δουλέψεις γι’ αυτούς, να πληρώσεις γι’ αυτούς, να ζήσεις γι’ αυτούς, να σκοτώσεις γι’ αυτούς. Ποιους «αυτούς»; Τους ανθρωποφάγους που ζουν στο ρετιρέ. Αυτοί είναι ψηλά στην τροφική αλυσίδα. Έχουν κληρονομήσει την ευθύνη να συντηρήσουν την τάξη των πραγμάτων, ώστε να μην διασαλευτεί το σύστημα... Εσύ σκάσε και κολύμπα.

Στην Κύπρο, όλη αυτή η χειραγώγηση ήρθε από ένα ρετιρέ φορτισμένο με εθνικιστικά φρονήματα. Είπαμε, θέλουν να σκοτώσεις γι΄ αυτούς. Να ο εχθρός, όρμα μην φοβάσαι, δεν είναι άνθρωπος, είναι σκύλος, σκυλλότουρκος. Κι αν είσαι το θύμα της άλλης πλευράς, θα σου πουν σκότωσε τους, μην φοβάσαι, δεν είναι άνθρωποι, είναι γκιαούρηδες, και θα κερδίσεις μια θέση στον παράδεισο. Κι όσους περισσότερους σκοτώσεις, τόσες και οι τιμές. Το πείραγμα στον εγκέφαλο μπορεί να είναι τόσο μεγάλο, που να μπορείς την Κυριακή στον ναό να ευαγγελίζεσαι το, «Αγάπα τον εχθρό σου» και τη Δευτέρα να τον σφάζεις χωρίς ίχνος ενοχής. Μα δεν ήταν άνθρωπος, ήταν σκύλος, ήταν γκιαούρης. Με μια τέτοια συνείδηση μπορείς μετά να βυθίζεις πλοιάρια και να λες, «δεν ήταν άνθρωποι, ήταν πρόσφυγες», και μέσα στην ίδια θάλασσα που έπνιξες παιδιά να ρίχνεις σταυρό και να αγιάζεις ύδατα. Τώρα πια η συνείδηση σου είναι τρωτή, και κάθε διαφορετικότητα μπορείς να τη ρίχνεις στον Καιάδα... Δεν ήταν άνθρωπος, ήταν γκέι... Δεν ήταν άνθρωπος ήταν μαύρος… Αυτό που δεν μπορείς να αρνηθείς, γιατί βέβαια το πρόσεξε το υποσυνείδητό σου, είναι ότι το αίμα είναι πάντα κόκκινο.

Μπορείς αν θες να πάρεις ξανά τη συνείδηση σου πίσω. Να καταστρέψεις τη διχοτόμηση του νου και να επανασυνδεθείς με την αρχική σου φύση. Μα θέλει δουλειά και ειλικρίνεια. Το σίγουρο είναι, πως αν δεν αναγνωρίσεις την παρέμβαση που έχει συμβεί στην αντίληψή σου και πώς σου επιβλήθηκαν κάποια στερεότυπα, δεν θα ψαχτείς ποτέ. Μια καλή αρχή θα ήταν να επιβάλεις στον εαυτό σου την ερώτηση: «Γιατί πιστεύω αυτά που πιστεύω, ποιος με έντυσε με αυτό το κουστούμι;»

Τόνι Αγκαστινιώτης

29 Μαΐου 2022

Hayata çıplak geldin, seni giydirdiler

Bir halkı yönetebilmen için, kolektif bilinç işlemelisin. Dolayısıyla bilinç, müdahalelere maruz kalabilir. Bilincin doğal olarak işlendiğini düşünmek istesen de gerçekte, Okul-Aile-Din-Devlet ve Çevre gibi dış faktörler tarafından manipüle edilir. Zihnin bölünmesi, bir vatanın bölünmesinden önce gelir. Bilince müdahale edebilmen için hassas bir çocuk zihnine neyin iyi neyin kötü olduğu, neyin doğru neyin yanlış olduğu, neyin kabul edilebilir ve neyin kabul edilemez olduğu konusunda bilgi yüklemelisin. İlgili sınıflandırma, yaşadığın toplumun önyargıları ışığında yapılır. Ceza ve ödül yöntemi ile büyüdüğün zaman, zihnin bölünür… Unutma… Bilincine dayatma yapan kişiler bile bu manipülasyonun mağdurlarıdırlar. 

Hayata çıplak geldin, seni giydirdiler. Seni giydireni, seni koruyanı, bedenini ve zihnini besleyenleri, sana “iyiyi” “kötüden” ayırt etmeyi öğretenleri, sana ilkeleri aktaranları ne olursa olsun sorgulamazsın… Onları hayal kırıklığına uğratmak istemezsin… Büyüdün ve manipüle edilen kolektif bilincin bir parçası oldun… Ama aynaya daha dikkatli bakarsan, alışıldık sloganları tekrarlayan giyinmiş bir papağan göreceksin... Sermayenin reklamcıları artık sana insan demiyor. Sen bir tüketicisin… Buna kırılma… Devlet seni daha da küçülttü. Sana kibarca “kimlik” adını verdiği bir seri numarası verdi ve seni bir ürüne dönüştürdü. Ne tür bir ürün? Kariyer makinesinde her gün aynı şiddetli döngüyü durmadan tekrarlayan küçük bir hareket dişlisi… Dişlinin dişleri yıprandığı zaman, bir yedek parçadan daha fazlası olmadığını anlayacaksın... O zaman artık senin görev bilincine ihtiyaçları kalmaz… Yedek parça gelir ve sen kendini geri dönüşüm kutusunda bulursun... Senden önceki yedek parçanın gittiği yerde… Boşuna arama, ekmeğini yedin, suyunu içtin…

Görüyorsun ki bilincini işlerken, sana her şeyi anlatmadılar. İnsan hayattan daha büyükmüş gibi, geleceğini istediğin gibi inşa edebileceğin söylendi sana… Ne ekersen, onu biçersin dediler sana, ama kuraklık ve ekinleri yakan yangınlar hakkında seni bilgilendirmeyi unuttular. Sen nereden bileceksin ki? Hayata çıplak geldin, seni giydirdiler. Anaokulunda hepimiz aynı masalları duyduk, ilkokuldan liseye aynı şeyleri yedik. Akşamları hepimiz aynı kutunun önünde, aynı Propaganda Bültenlerini, aynı filmleri ve dizileri izleyerek aptallaştık. Zihnimize yönelik müdahalelerden ne farkı var bunun…

Bilincinin özgürce gelişmesine izin vermemeleri tesadüf değil… Zihnin beşikten bölünmeliydi. Onlar için çalışmalı, onlar için ödeme yapmalı, onlar için yaşamalı, onlar için öldürmelisin. Peki “onlar” kim? Çatı katında yaşayan yamyamlar… Sistemin bozulmaması için düzeni sağlama sorumluluğunu miras olarak devraldılar.

Kıbrıs’ta manipülasyon, milliyetçi görüşlerle dolu bir çatı katından geldi. Onlar için öldürmeni istiyorlar, dedik. İşte düşman, saldır korkma, o bir insan değil, köpektir, Türk köpeğidir. Eğer diğer tarafın kurbanı iseniz, sana onları öldürmeni, korkmamanı, onların insan olmadığını, gavur olduklarını ve cennetten bir yer kazanacağını söyleyecekler. Ne kadar çok öldürürsen, fiyat da o kadar yüksek olur. Beyindeki alay etme o kadar büyük olabiliyor ki, pazar günü tapınakta “düşmanını sev” vaazı verirsin, ama pazartesi günü suçluluk duygusuna kapılmadan onu öldürebilirsin. Zaten o insan değil, köpektir, gavurdur. İşte böyle bir bilinçle, tekneleri batırıp, “insan değildiler, mülteciydiler” diyebilirsin ve çocukları boğduğun denize haç atıp suları kutsayabilirsin. Artık bilincin duyarlıdır ve senden farklı olanı, uçurumdan aşağı atarsın… O, insan değildi, eşcinseldi…. O, insan değildi, siyahiydi… İnkâr edemeyeceğiniz tek şey, bilinçaltınızın fark ettiği gibi, kanın her zaman kırmızı olduğudur.

Eğer bilincini geri almak istiyorsan, bunu yapabilirsin… Zihnin bölünmesini ortadan kaldırmak ve orijinal halinle yeniden bağlantı kurmak için… Ancak bu, çalışma ve dürüstlük ister… Kesin olan şudur ki, algına yapılan müdahaleyi ve basmakalıp yargıların sana nasıl dayatıldığını fark etmezsen, asla aramayacaksın… Kendi kendine şu soruyu sormak iyi bir başlangıç olacaktır: “İnandığım şeye neden inanıyorum, bana bu kostümü kim giydirdi?”

Toni Agastiniotis

29 Mayıs 2022