«Δεσμεύομαι», είπε η έχιδνα

Να μου επιτρέψετε να αρχίσω το άρθρο μου με ένα διδαχτικό παραμύθι. Άλλωστε τα παραμύθια είναι η αρχαιότερη μέθοδος διδασκαλίας. Σε εποχές δύσκολες, όταν αυταρχικά καθεστώτα διοικούσαν τον κόσμο - όχι όπως σήμερα που έχουμε παντού δημοκρατίες - οι παραμυθάδες ήταν οι δημοσιογράφοι που παρουσίαζαν με έντεχνο τρόπο τη γυμνή αλήθεια στον κόσμο. Στη δική μου περίπτωση, θα εξηγήσω επακριβώς το παραμύθι, γιατί τώρα ζούμε σε ένα δημοκρατικό κόσμο, όπου ο καθένας μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα και να λέει τις απόψεις του… Ή μήπως κάνω λάθος;

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας νεαρός Ινδιάνος από τις πεδινές φυλές, που ξεκίνησε ένα απόγευμα να ανέβει σε ένα λόφο για να παρακολουθήσει το ηλιοβασίλεμα. Μόλις έφτασε στους πρόποδες του λόφου, συνάντησε μια έχιδνα. Η έχιδνα ρώτησε τον νεαρό προς τα πού πήγαινε. Ο νεαρός απάντησε πως ανέβαινε στον λόφο να παρακολουθήσει το ηλιοβασίλεμα. «Κι εγώ προς τα κει πηγαίνω», του είπε η έχιδνα, «αλλά είμαι γερασμένη, και οι δυνάμεις μου με εγκατέλειψαν. Μπορείς να με κουβαλήσεις μαζί σου, να αγναντέψουμε μαζί το ηλιοβασίλεμα;» «Δεν μπορώ να το κάνω αυτό», απάντησε ο νεαρός στη γερασμένη έχιδνα, «θα με δαγκώσεις, και το δηλητήριο σου θα με σκοτώσει». «Δεσμεύομαι πως δεν θα σε δαγκώσω», απάντησε η έχιδνα, «απλά θέλω πριν πεθάνω να αγναντέψω για μια τελευταία φορά το ηλιοβασίλεμα». Ο νεαρός πείστηκε και κουβάλησε την έχιδνα στον λόφο και αγνάντεψαν μαζί το ηλιόγερμα. Παρακολουθούσαν με έκσταση τον κατακόκκινο ουρανό, που η αντανάκλασή του πάνω στα σύννεφα έμοιαζε σαν πύρινη φλόγα. Καθώς ο ήλιος άρχισε να σβήνει μακριά στον ορίζοντα και το μαύρο σκοτάδι άρχισε να κυριαρχεί πάνω στο κόκκινο, η έχιδνα με μια ξαφνική κίνηση δάγκωσε τον νεαρό στο χέρι, κι αμέσως το δηλητήριο άρχισε να μουδιάζει το σώμα του. «Σε κουβάλησα στον λόφο, επειδή δεσμεύτηκες πως δεν θα με δαγκώσεις, και τώρα θα πεθάνω», είπε ο νεαρός, καθώς η σκιά του θανάτου άρχισε να σκεπάζει τα μάτια του. Η έχιδνα τον κοίταξε και χαμογέλασε: «Ήξερες τι ήμουν όταν με σήκωσες, δεν μπορούσα να κινηθώ αντίθετα από τη φύση μου».

Αυτό το διδαχτικό παραμύθι των Ινδιάνων με την έχιδνα, μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω οπαδούς τής ειρήνης να μου λένε ότι ψήφισαν τον Αναστασιάδη, επειδή πίστευαν ότι ήταν οπαδός της ομοσπονδιακής λύσης. Κουβάλησαν στον λόφο μια έχιδνα της ακροδεξιάς για τον οποίο υπάρχουν δεκάδες μαρτυρίες για τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα - ο δε πατέρας του ήταν διορισμένος αστυνομικός διευθυντής Λεμεσού επί πραξικοπήματος - και διερωτώνται γιατί ναυάγησε το Κραν Μοντανά, γιατί πρότεινε λύση δύο κρατών, γιατί δεν αντέδρασε η κυβέρνηση όταν γνώριζε για το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, γιατί τοποθετούν συρματοπλέγματα και κάμερες στην Πράσινη Γραμμή, γιατί το δικηγορικό γραφείο του προέδρου ξεπουλούσε την Κυπριακή υπηκοότητα χάριν αισχρού κέρδους, γιατί πήγε στις Σεϋχέλλες με ιδιωτικό αεροπλάνο Άραβα πρίγκιπα, γιατί είναι το όνομά του στη λίστα με τους φοροφυγάδες των Pandora Papers και Panama papers και κάθε είδους toilet papers, γιατί η Ε.Ε τον αποκαλεί "offshore president", γιατί ξεπουλήθηκε η Συνεργατική τράπεζα, γιατί ξεπουλήθηκαν άνευ αργυρίου τα οικιστικά δάνεια σε ξένες εταιρίες, γιατί μέρα με τη ημέρα αφανίζεται η μεσαία τάξη και αυξάνεται η φτώχεια, γιατί τόση διαφθορά;;

Εγώ έχω μόνο ένα ερώτημα στη βούρκα μου: Γιατί κουβαλήσατε την έχιδνα στον λόφο; Πώς θα μπορούσε αυτό το φασισταριό να πράξει κάτι άλλο από όσα του προστάζει η φύση του; Ολόκληρη πατρίδα, δεν ντράπηκαν οι γενίτσαροι να την οδηγήσουν στην καταστροφή, ανοίγοντας διάπλατα τις κερκόπορτες, χωρίς ποτέ να απολογηθούν ή να τιμωρηθούν για τα εγκλήματά τους, και περιμένατε κάτι λιγότερο από τα προαναφερόμενα;

Δεκαετίες τώρα, με χαρτί και καλαμάρι βουτηγμένο στο δηλητήριο γράφουν την ιστορία όπως τους βολεύει, -το αγόρι που δάγκωσε τη δύστυχη έχιδνα. Οι υπερπατριώτες των μετόπισθεν, που τα καλάσνικοφ τους ουδέποτε αντιτάχθηκαν στον τουρκικό στρατό, ανεμίζουν τη γαλανόλευκη στα οδοφράγματα, πουλώντας αέρα κοπανιστό, και ουδείς φαίνεται να αντιλαμβάνεται πως είναι τα ίδια όργανα της καταστροφής που πανηγυρίζουν την επίτευξη, έστω κατά το ήμισυ, του στόχου τους, τη διπλή ένωση. Οι Εφιάλτες, τα παιδιά του Γρίβα, που όταν τα τουρκικά πλοία φάνηκαν στον ορίζοντα έλεγαν, «Μην ανησυχείτε, είναι άσκηση των Τούρκων», σήμερα μας αποκαλούν προδότες, γιατί εκθέτουμε τα έργα τα άκαρπα του σκότους που διέπραξαν και αγωνιζόμαστε για την επανένωση της μικρής μας πατρίδας.

Χρόνια σιωπής, ίσως λόγω του φυσικού ανθρώπινου φόβου για τις έχιδνες, δεν τόλμησαν να βγουν ανοιχτά οι μάρτυρες και να καταθέσουν τα βιώματά τους και να καταδείξουν τους ενόχους, που εκμεταλλευόμενοι τον «κλάδο ελαίας» αναρριχήθηκαν στην εξουσία και συνεχίζουν ακάθεκτοι την καταστροφική πορεία που χάραξαν από τη γένεση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν ξέρω αν είναι πολύ αργά να μιλήσουμε, αλλά τουλάχιστον ας μην ξανακουβαλήσουμε μια έχιδνα στον λόφο, γιατί θα είναι το τελευταίο ηλιοβασίλεμα που θα αγναντέψουμε.

Τόνι Αγκαστινιώτης

28 Αυγούστου 2022

“Söz veriyorum” dedi engerek yılanı…

Makaleme, ders verici bir masalla başlamak istiyorum. Masallar en eski ders verme yöntemidir. Zor zamanlarda, otoriter rejimlerin dünyayı yönettiği dönemlerde – bugünkü gibi her yerde demokrasi yoktu - hikâye anlatıcılar, çıplak gerçeği dünyaya ustaca sunanlar, gazetecilerdi. Artık herkesin kendini özgürce ifade edebildiği ve fikirlerini söyleyebildiği demokratik bir dünyada yaşıyoruz. Yoksa yanılıyor muyum?

Bir zamanlar, bir öğleden sonra, gün batımını izlemek için bir tepeye tırmanmak üzere yola çıkan, ova kabilelerinde genç bir Kızılderili varmış... Genç Kızılderili, tepenin eteğine varır varmaz bir engerek yılını ile karşılaşmış… Engerek yılanı genç adama nereye gittiğini sormuş… Genç adam gün batımını izlemek için tepeye çıkacağını söylemiş… “Ben de o tarafa gidiyorum ama ben yaşlıyım ve güçsüzüm… Birlikte gün batımını izleyebilmemiz için beni yanında götürebilir misin?” demiş engerek yılanı… “Bunu yapamam, beni ısıracaksın ve zehrin beni öldürecek” diye yanıtlamış genç adam, yaşlı engerek yılanını… “Seni ısırmayacağıma söz veriyorum, ölmeden önce son bir kez gün batımını izlemek istiyorum” demiş engerek yılanı… Genç adam ikna olmuş, engerek yılanını tepeye çıkarmış ve birlikte gün batımını izlemişler... Kendilerinden geçmiş bir şekilde, bulutlardaki yansıması ateşli bir alev gibi görünen kıpkırmızı gökyüzüne bakmışlar... Güneş ufukta kaybolmaya ve simsiyah karanlık kırmızıya hâkim olmaya başladığında, engerek yılanı ani bir hareketle genç adamın elini ısırmış, yılanın zehri hemen genç adamın vücudunu uyuşturmaya başlamış. “Beni ısırmayacağına söz verdiğin için seni tepeye çıkardım, şimdi öleceğim” demiş genç adam, ölümün gölgesi gözlerini örtmeye başlarken… Engerek yılanı genç adama bakarak gülümsemiş ve “beni yanına aldığında benim ne olduğumu biliyordun, doğama aykırı davranamazdım” demiş…

Barış yanlılarının, federal çözümden yana olduğunu düşündükleri için Anastasiades’e oy verdiklerini söylediklerini duyduğumda, aklıma hep Kızılderililerin engerek yılanı ile ilgili bu ders verici masalı gelir... Darbeye katıldığına dair onlarca tanıklık bulunan aşırı sağcı bir engerek yılanını tepeye taşıdılar (babası darbe sırasında Limasol’un Polis Müdürü olarak atanmıştı). Crans-Montana neden başarısızlığa uğradı, iki devlet çözümünü neden önerdi, hükümet kapalı Maraş’ın açılacağını bile bile neden buna tepki göstermedi, Yeşil Hatta neden dikenli tel örüyorlar ve kamera yerleştiriyorlar, başkanın hukuk bürosu kirli bir kazanç için neden Kıbrıs vatandaşlığı sattı, neden bir Arap prensinin özel uçağıyla Seyşeller’e gitti? Adı neden Pandora papers, Panama papers ve her türlü toilet paper’in vergi kaçakçıları listesinde yer alıyor, AB neden ona “offshore president” diyor, Kooperatif bankası neden satıldı, yabancı şirketlere neden karşılıksız konut kredisi verildi, orta sınıf neden günden güne yok oluyor ve yoksulluk artıyor, neden bu kadar yolsuzluk var???

Aklımda tek bir soru var: engerek yılanını neden tepeye taşıdınız? Bu faşist, doğasının gerektirdiklerinden farklı bir şey yapabilir miydi? Yeniçeriler ülkeyi yıkıma götürmekten, kapıları ardına kadar açmaktan, suçlarından dolayı hiçbir zaman özür dilememekten ve cezalandırılmaktan utanmadılar ve siz yukarıda sözü edilenlerden daha azını mı bekliyordunuz?

Yıllardır, zehre batırılmış kâğıt ve kalemle, ikâyeyi işlerine geldiği şekilde yazıyorlar: talihsiz engerek yılanını ısıran çocuk… Kalaşnikoflarını hiçbir zaman Türk ordusuna doğrultmayan cephe gerisindeki süper vatanseverler, hava atarak barikatlarda mavi beyaz bayrak sallıyorlar ve hiç kimse, yarım da olsa hedeflerini, yani çifte enosisin başarısını kutlayanların aynı mahvedici organlar olduğunun farkında bile değil… Türk gemileri ufukta göründüğünde “merak etmeyin, Türkler tatbikat yapıyor” diyen Grivas’ın çocukları, bugün bize hain diyorlar, çünkü sonuç getirmeyen karanlık işlerini ortaya çıkarıyoruz ve küçük vatanımızın yeniden birleşmesi için savaşıyoruz.

Yıllarca süren sessizlikten ve belki de insanın doğası gereği engerek yılanı korkusundan dolayı, tanıklar açıkça öne çıkmaya, yaşadıklarını anlatmaya ve “zeytin dalını” kullanarak iktidara tırmanan, Kıbrıs Cumhuriyeti’nin doğuşundan bu yana çizdikleri mahvedici rotaya hız kesmeden devam eden suçluları işaret etmeye cesaret edemediler. Konuşmak için çok mu geç kaldık bilmiyorum, ama en azından tepeye tekrardan bir engerek yılanı taşımayalım, çünkü bu izleyeceğimiz son gün batımı olacak…

Toni Agastiniotis

28 Ağustos 2022