Επί τον τύπον των ήλων

Εξηνταριά χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας κι ακόμα δεν τολμήσαμε να θέσουμε το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων. Φοβόμαστε να κοιτάξουμε την ιστορία στα μάτια και να αναμετρηθούμε με το παραμυθιάσματα μας. Τρέμουμε να αντιμετωπίσουμε τα λάθη τέρατα που κατάστρεψαν το νησί μας.

Γαλάζιοι και κόκκινοι εθνικόφρονες οπλισμένοι στα νύχια με φθόνο, καλάσνικοφ και ηλιθιότητα, έκαναν το νησί κομμάτια και ζητούν πατριωτικά παράσημα και δάφνες. Τί δεν κατάλαβαν από τα κατορθώματα τους; Τους νεκρούς της Άσσιας, τους νεκρούς της Μάραθας, το μαρτύριο της Χαρίτας Μάντολες, τον πόνο του Αλί Φαίκ την ορφάνια του Πέτρου στο Παλαίκυθρο το ξεκλήρισμα των ανδρών της Τόχνης, την μιζέρια, τον θάνατο, τον ξεριζωμό την προσφυγιά; Πόσο δύσκολο είναι να αντιληφθούν τα κακά που έφεραν σε αυτό τον τόπο ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι εθνικιστές;

Σημερα ρίχνουν πρόσφυγες στην θάλασσα, γιατί η λέξη πρόσφυγας τους θυμίζει τα αντίσκηνα, που ένεκα των πράξεων τους στήθηκαν στην Ξυλοτύμπου, την Ορμήδεια, το Δασάκι, την Επισκοπή. Όχι, δεν ξεχνώ παιδιά ξυπόλυτα στα συσσίτια και ψυχές γκρεμισμένες μεταξύ ζωής και θανάτου. Όχι δεν ξεχνώ τις μαυροφορεμένες μάνες, με καρφωμένες στα στήθη φωτογραφίες των σπλάχνων τους κι ένα κράτος να χαρίζει πλαστικές πληροφορίες "είναι ζωντανοί σε μια φυλακή στα Άδανα, κάποιος είδε, κάποιος άκουσε…"

Έλα άγγιξε οπαδέ της ένωσης και του ταξίμ, βάλε τα δάκτυλα σου επί τον τύπον των ήλων, άγγιξε τις πληγές της Κύπρου, δες την αλήθεια άπιστε, γκιαούρη, σκύλε. Δεν μπορεί να είμαστε τόσο δειλοί, τόσο τυφλοί, τόσο άπιστοι… ή μήπως είμαστε; Καθημερινά ανοίγουν ομαδικοί τάφοι Κυπρίων, δεν γίνεται να μην θέλουμε να αγγίξουμε τις πληγές, να σιγουρευτούμε. Μας βολεύει να μην αγγίξουμε τα σημάδια, να αγνοήσουμε την γυμνή αλήθεια. Μόνο έτσι θα μπορούμε να δικαιολογούμε για πάντα πως είναι όλα μια οπτασία και πως για όλα φταίει πάντα ο άλλος, ο όποιος άλλος ανάλογα με την πλευρά και η κάθε πλευρά να βλέπει μόνο το δικό της λόγχισμα, την δική της σταύρωση. Δεν θέλουμε να έχει σταυρωθεί, θαφτεί και αναστηθεί η δική μας αλήθεια. Την θέλουμε τυλιγμένη στα σάβανα, μέσα σε σφραγισμένο τάφο κι ας μας φωνάζει μέρα νύχτα η σημαία στον Πενταδάκτυλο «ΠΡΟΔΟΣΙΑ».

Όχι, ποτέ δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για την ειρήνη, την επανένωση, και την αποκατάσταση της αλήθειας. Την Κύπρο την μοίρασαν οι εθνικιστές. Όχι δεν τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας, είναι αθώα τα χίλια κύματα της. Τους έφερε ο κύπριος ηλίθιος φασίστας, που σήμερα φωνάζει από την μια απελευθέρωση κι από την άλλη διχοτόμηση κι ανεμίζει τα αιματοβαμμένα λάβαρα του.

Δεν είναι καθαρές οι σημαίες των κόκκινων και γαλάζιων εθνικιστών της ΕΟΚΑ Β΄ και της ΤΜΤ. Δεν εξαγνίστηκαν ούτε με μια συγνώμη, για να στολίζουν οστά αγνοημένων θυμάτων των προδοτικών πράξεων τους. Μισό αιώνα στο πένθος κι ακόμα δεν τολμήσαμε να θέσουμε ούτε το ακροδακτυλάκι μας στον τύπο των ήλων. Όσοι τα λένε αποκαλούνται προδότες, όσοι τα έκαναν αποκαλούνται πατριώτες και σημαιοφόροι του έθνους. Όχι, η Κύπρος δεν είναι Ελληνική, δεν είναι Τουρκική, είναι δική μας, ανήκει σε αυτούς που δεν την πρόδωσαν.

Τόνι Αγκαστινιώτης

9 Απριλίου 2023

Esas konuya dokunmak

Kıbrıs Cumhuriyeti altmışlarına geldi ve biz hala esas konuya dokunmaya cesaret edemedik. Tarihin gözünün içine bakıp masallarımızla hesaplaşmaktan korkuyoruz. Adamızı yok eden büyük yanlışlarla yüzleşmekten ödümüz kopuyor. Tırnaklarına kadar kıskançlıkla, kalaşnikofla ve aptallıkla donanmış mavi ve kırmızı milliyetçilik, adayı paramparça etti ve vatanseverlik madalyası ile taç talep ediyorlar.

Başardıklarından neyi anlamadılar? Aşşa’nın ölülerini, Muratağa’nın ölülerini, Harita Mantoles’in tanıklığını, Ali Faik’in acısını, Palekithreo’daki Petros’un yetimlerini, Tohni’deki erkeklerin katledilmesini, sefaleti, ölümü yoksa göçmenliği mi anlamadılar? Kıbrıslı Rum ve Kıbrıslı Türk milliyetçilerinin bu ülkeye getirdiği kötülükleri anlamak ne kadar zor?

Bugün göçmenleri denize atıyorlar, zira göçmen kelimesi onlara, yaptıklarından dolayı Ksilotimbos, Ormidea, Dasaki ve Piskobu’da kurdukları çadırları hatırlatıyor. Hayır, karavanadaki yalın ayak çocukları ve yaşamla ölüm arasında kalan kırık kalpleri unutmuyorum… Hayır, canlarının resimleri göğüslerine yapıştırılmış siyah giyinen anneleri unutmuyorum… Sahte bilgi veren ‘Adana’da bir cezaevinde yaşıyorlar, biri gördü, biri duydu…’ diyen devleti de…

Gel ey ENOSİS ve taksim yandaşı, esas konuya dokun, Kıbrıs’ın yaralarına dokun, inanılmaz gerçeği gör, gâvur, köpek… Bu kadar korkak, bu kadar kör, bu kadar vefasız olamayız... Yoksa olabilir miyiz? Her gün Kıbrıslıların toplu mezarları açılıyor, emin olmak için yaralara dokunmayı istememek nasıl mümkün olabilir? İşaretlere dokunmamak, çıplak gerçeği görmezden gelmek işimize geliyor. Ancak bu şekilde, her şeyin bir hayal olduğunu, her şeyin her zaman diğerinin suçu olduğunu ve her iki tarafın da yalnızca kendinin mızraklandığını, kendi çarmıha gerilmesini gördüğünü sonsuza kadar haklı çıkarabiliriz. Kendi gerçeğimizin çarmıha gerilmesini, gömülmesini ve diriltilmesini istemiyoruz. Beşparmaklardaki bayrak bize gece gündüz “İHANET” diye bağırsa da onu kefenlere sarılı, mühürlenmiş bir mezar içinde istiyoruz.

Hayır, barış için, yeniden birleşme için ve gerçeğin ortaya çıkması için mücadele etmekten asla vazgeçmeyeceğiz. Kıbrıs’ı milliyetçiler böldü. Hayır, onları Girne denizi getirmedi, onun bin dalgası masumdur. Onları, bugün bir yandan özgürlük, diğer yandan bölünme diye bağıran ve kana bulanmış bayraklarını dalgalandıran Kıbrıslı aptal faşist getirdi.

EOKA B ve TMT’nin kırmızı ve mavi milliyetçilerinin bayrakları temiz değildir. Hain eylemlerinin kayıp kurbanlarının kemiklerini süslemek için bir özürle bile arınmadılar. Yarım asırdır yastayız ve hala esas konuya serçe parmağımızla bile dokunamadık. Bunu söyleyenlere vatan haini, yapanlara da vatansever ve ulusun bayraktarları diyorlar. Hayır, Kıbrıs Yunan değildir, Türk değildir, Kıbrıs bize aittir… Ona ihanet etmeyenlere…

Tony Angastiniotis

9 Nisan 2023