"Υπάρχουν Τούρκοι στο πάρκο!"

Με αφορμή το επεισόδιο στην Αγία Νάπα με το ξυλοφόρτωμα της νεαρής Τουρκοκυπρίας, που πολλοί θα ήθελαν να το κρύψουν κάτω από το χαλί, όπως άλλωστε έχουμε συνηθίσει να κάνουμε σε αυτή την χώρα, η φίλη μου Μαρία Ιζαμπέλλα έγραψε το πιο κάτω κείμενο, που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Η Μαρία Ιζαμπέλλα είναι δασκάλα σε δημοτικό σχολείο της Λεμεσού και έχει Τουρκοκύπριους μαθητές.   

«Θυμάμαι όταν είχα πάρει εκδρομή τους μαθητές μου στο Δασικό Πάρκο Πολεμιδιών, πέρσι. Ανάμεσά τους και τουρκόφωνα δίγλωσσα παιδιά αφού υπηρετώ στον Άγιο Αντώνιο που βρίσκεται στον λεγόμενο τουρκομαχαλά. Εκεί στο πάρκο, βρισκόταν και ένα άλλο σχολείο της πόλης με 150-200 μαθητές. Εγώ είχα πάρει μια τάξη των 10 παιδιών.

Δύο μαθητές μου, ζήτησαν από τα παιδιά που ήδη έπαιζαν στο γήπεδο αν μπορούν να παίξουν μαζί τους. Τους απάντησαν αρνητικά. Κατανοητό, αφού αυτοί έπαιζαν πρώτοι. Ύστερα οι μαθητές μου μίλησαν μεταξύ τους στα τουρκικά παραπονούμενοι, όπως κάθε παιδί άλλωστε, αφού ήθελαν να παίξουν κι αυτοί μπάλα στο γήπεδο. Έγινε μια μαζική υστερία. Ένας κοινωνικός πανικός στον μικρόκοσμο του πάρκου, ένας καθρέφτης της κοινωνίας μας. "Υπάρχουν Τούρκοι στο πάρκο!"

Το νέο διαδόθηκε από στόμα σε στόμα σε λίγα λεπτά. Τους περικύκλωσαν και τους ρωτούσαν αν ήταν Τούρκοι. Άκουγα μαθητές του άλλου σχολείου, μικρά παιδιά τρομαγμένα, να φωνάζουν "Υπάρχουν Τούρκοι, υπάρχουν Τούρκοι". Άρχισα να τρέχω να βρω τους μαθητές μου που πήγαν γήπεδο. Τα άλλα παιδιά είπαν στις δασκάλες τους ότι οι μαθητές μου τους εξύβρισαν. Οι δικοί μού μαθητές, αν και ομολογουμένως δουλεύουμε στο λεξιλόγιό τους και παραδέχονται -συνήθως- όταν γίνεται κακή χρήση, ορκίστηκαν ότι απλά κάποιοι μίλησαν μεταξύ τους τουρκικά και θεωρήθηκε ότι έβρισαν.

Ένας Ελληνοκύπριος μαθητής μου όταν του φώναζαν "Είσαι Τούρκος ρε;" Τους απάντησε: "Ναι, ποιο είναι το πρόβλημα;" για να υπερασπιστεί τους φίλους του. Ένα τουρκόφωνο γλυκύτατο κορίτσι μου άρχισε να κλαίει. Τους μάζεψα γρήγορα- γρήγορα να φύγουμε. Σαν κυνηγημένοι. Έτσι τελείωσε η εκδρομή.

Ένιωσα ότι ήταν μια αγέλη και εμείς οι "εκτός" ή οι "παρείσακτοι". Και όχι δεν έφταιγαν τα παιδιά του άλλου σχολείου. Όχι, το πρόβλημα δεν είναι μεμονωμένο με αυτά που τους διδάσκουμε εκτός και εντός σχολείου, τα τουρκικά ακούγονται σαν λέξεις υβριστικές, σαν βλασφημία για πολλούς. Καμία αναφορά ότι είναι η 2η επίσημη γλώσσα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Καμία συνειδητοποίηση από την πλειοψηφία ότι υπήρχαν και άλλες κοινότητες στο νησί. Κανένας διαχωρισμός για το πως άλλο η κυβέρνηση της Τουρκίας και άλλο ο λαός της. Καμία αναφορά στην ευθύνη της αγέλης των Ελληνοκυπρίων εθνικιστών που έσφαξαν προ και μετά εισβολής Τουρκοκύπριους. Μία μόνο αφήγηση. Αυτή που μας βολεύει.

Όμως ως αντίφαση, τους ξένους με κεφάλαιο, αυτούς με το μαύρο χρήμα, που φέρνουν λεφτά και αγόρασαν τη μισή χώρα, είμαστε έτοιμοι να τους γλείψουμε και τα μεσοδάχτυλα των ποδιών τους. Μαθαίνουμε φαρσί τη γλώσσα τους κι αλλάζουμε ταμπέλες και καταλόγους για να τους προσελκύσουμε στο μαγαζάκι μας. Απλώνουμε κόκκινο χαλί στα εστιατόρια, στα ξενοδοχεία, στα παραλιακά μπαρ, στα καζίνο, στους δρόμους και παρακαλούμε να πάμε στη δούλεψή τους.

Σας φταίνε και οι Τουρκοκύπριοι που δε λύθηκε το κυπριακό πρόβλημα. Το κυπριακό πρόβλημα σήμερα είμαστε εμείς. Που δεν παραδεχόμαστε ούτε ποιοι είμαστε, ούτε τι θέλουμε. Ούτε ποια είναι η πραγματικότητα. Που προτιμούμε κενά συνθήματα παρά γεμάτες αλήθειες. Και δεν μισείτε μόνο τους Τουρκοκύπριους. Μισείτε τους φτωχούς μετανάστες, όσους έχουν διαφορετική σεξουαλική ταυτότητα, θρησκεία, ντύσιμο… όποιον νομίζετε ότι δεν σας μοιάζει. Το μίσος σας βέβαια σταματάει απότομα όταν αυτοί έχουν χρήμα. Τότε το μίσος σας μεταμορφώνεται σε υποταγή, λατρεία και γλείψιμο.»

Οπότε όχι, δεν ήταν μεμονωμένο περιστατικό η επίθεση της Τουρκοκύπριας κοπέλας στην Αγία Νάπα. Είναι ο σπόρος του εθνικισμού που καλλιεργήθηκε με μεγάλη προσοχή στην οικογένεια, την παιδεία και την εκκλησία.

Μαρία Ιζαμπέλλα  - Τόνι Αγκαστινιώτης

11 Ιουνίου 2023

“Parkta Türkler var!”

Aya Napa’da bir Kıbrıslı Türk genç kızın dövülmesiyle sonuçlanan ve bu ülkede alışkın olduğumuz üzere, birçok kişinin ört bas etmek istediği olay vesilesiyle, arkadaşım Maria Isabella, aşağıdaki yazıyı kaleme aldı, ben de bunu sizlerle paylaşmak istiyorum... Maria Isabella Limasol’da bir ilkokulda öğretmendir ve Kıbrıslı Türk öğrencileri var…

“Geçtiğimiz yıl öğrencilerimi Polemidya Orman Parkı’na geziye götürmüştüm. Öğrenciler arasında Türkçe konuşan iki dilli çocuklar da vardı… Çünkü ben “Türk mahallesi” adı verilen bölgede bulunan Agios Antonios İlkokulu’nda çalışıyorum. Geziye gittiğimiz parkta, 150-200 öğrencisi olan başka bir okul daha vardı. Ben, 10 çocuktan oluşan bir sınıf almıştım.

İki öğrencim sahada oynayan çocuklara, onlarla oynayıp oynayamayacaklarını sordu. Sahadaki çocuklar oynayamayacakları cevabını verdiler. Sahada ilk önce onlar oynamaya başladığı için, bu cevap anlaşılır olabilirdi. Sonra öğrencilerim, sahada top oynamak istedikleri için kendi aralarında Türkçe olarak, her çocuğun yapacağı gibi üzüntülerini ifade ettiler. Bu kitlesel bir histeriye dönüştü... Parkın küçücük dünyasında, toplumsal bir panik başladı… Toplumumuzun bir aynası gibi… “Parkta Türkler var!”

Haber birkaç dakika içinde kulaktan kulağa yayıldı. Çocukların etrafını sararak, onlara Türk olup olmadıklarını sordular. Diğer okuldaki öğrencilerin, küçük çocukların, korkmuş bir şekilde, “Türkler var, Türkler var” diye bağırdıklarını duydum. Sahaya giden öğrencilerimi bulmak için koştum... Diğer çocuklar öğretmenlerine, benim öğrencilerimin onlara küfür ettiğini söylediler. Öğrencilerim, itiraf etmeliyim ki kelime dağarcıkları üzerinde çalışıyoruz ve yanlış kullandıklarında genellikle kabul ediyorlar, bazılarının birbirleriyle Türkçe konuştuklarını ve onların küfür ettiklerini düşündüklerini söylediler.

Bir Kıbrıslı Rum, benim bir öğrencime bağırarak, “Sen Türk müsün?” diye sorduğunda, öğrencim arkadaşlarını savunmak için “Evet Türk’üm, ne var bunda?” diye cevap verdi. Türkçe konuşan tatlı kızlarımdan biri ağlamaya başladı, çabucak onları topladım ve hızla oradan ayrıldık. Sanki de kovalanıyorduk. Gezimiz bu şekilde sona erdi.

Sanki onlar bir sürüydü, biz de “dışta kalanlar” ya da “davetsiz misafir” gibiydik. Öyle hissediyordum... Hayır, bu, diğer okulun çocuklarının suçu değildi.  Hayır, sorun münferit değil… Bu, bizim onlara okul içinde ve dışında öğrettiklerimizden kaynaklanıyordu... Türkçe, birçoğu için küfür gibi duyuluyor... Onlara Türkçe’nin Kıbrıs Cumhuriyeti’nin 2. resmi dili olduğundan hiç bahsedilmedi... Çoğunluk, adada başka toplumların da olduğunun farkında değil… Türkiye hükümetinin başka, Türkiye halkının başka bir şey olduğu hakkında hiçbir ayırım yok… İşgalden önce ve sonra, Kıbrıslı Türkleri katleden Kıbrıslı Rum milliyetçi sürüsünün sorumluluğundan da hiç bahsedilmedi… Tek bir anlatı var…  O da işimize gelen…

Ama gel gör ki, sermaye sahibi yabancıların, kara parası olanların, parayı getirip ülkenin yarısını satın alanların ayak parmaklarını yalamaya hazırız... Dillerini anadilimiz gibi öğreniyor, onları dükkanlarımıza çekmek için tabelaları ve katalogları değiştiriyoruz. Restoranlara, otellere, deniz kenarlarındaki barlara, kumarhanelere, yollara kırmızı halı serip onların çalışmasını istiyoruz.

Kıbrıs sorununun çözülmemiş olmasından dolayı, Kıbrıslı Türkler de bizi suçluyor. Bugün Kıbrıs sorunu biziz... Kim olduğumuzu ya da ne istediğimizi kabul etmiyoruz. Ne de gerçeğin ne olduğunu… Gerçek yerine boş sloganları tercih ediyoruz… Siz sadece Kıbrıslı Türklerden nefret etmiyorsunuz. Yoksul göçmenlerden, farklı cinsel kimliğe, dine, farklı giyime sahip olanlardan, size benzemediğini düşündüğünüz herkesten nefret ediyorsunuz… Paraları olduğunda nefretiniz aniden biter… O zaman nefretiniz boyun eğmeye, tapınmaya ve yağ çekmeye dönüşür…”

Demek ki hayır, Aya Napa’da Kıbrıslı Türk kıza yapılan saldırı münferit bir olay değildir. Bu, ailede, eğitimde ve kilisede büyük bir özenle yetiştirilen milliyetçilik tohumudur.

Maria Isabella - Tony Angastiniotis

11 Haziran 2023