Και η Ακρίβεια Τώρα

Προστίθεται στην ανεργία και τη φτώχεια και αναδεικνύει τα αδιέξοδα του παγκόσμιου συστήματος

του Σωτήρη Βλάχου

Πόσο ξέρουν τι γίνεται…

Κυρίαρχο γίνεται ξανά το ερώτημα σε όλη την Ευρώπη, «πότε επιτέλους θα σταματήσει;» Μόνο που αυτή τη φορά δεν αφορά την πανδημία αλλά την κούρσα ακρίβειας των τιμών.

Οι αυξήσεις των τιμών είναι οι μεγαλύτερες από τη δημιουργία του Ευρώ, «με το φυσικό αέριο να βρίσκεται στο +155%, το ηλεκτρικό ρεύμα στο +57%, το πετρέλαιο θέρμανσης στο +36% και τα καύσιμα στο +22%» (ΕΡΤ NEWS την εβδομάδα που πέρασε) Τεράστιες αυξήσεις τιμών παρουσιάστηκαν και σε είδη διατροφής.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η ίδια η Πρόεδρος της κα. Λαγκάρντ, δήλωσε ότι κατανοεί την ανησυχία που δημιουργούν οι αυξήσεις των τιμών στους Ευρωπαίους πολίτες. Παρόλα αυτά, διαβεβαίωσε, «ο κόσμος μπορεί να εμπιστευτεί ότι η δέσμευσή μας για σταθερότητα των τιμών είναι ακλόνητη…». Το ζήτημα όμως είναι ότι την ίδια στιγμή που η κα. Λαγκάρτ διαβεβαιώνει για την ακλόνητη δέσμευση της για σταθερότητα των τιμών, ο νέος Γερμανός Κεντρικός Τραπεζίτης που ανέλαβε καθήκοντα μόλις το 2022,  δεν παρουσιάζεται και τόσο αισιόδοξος. «Βλέπω τον κίνδυνο ότι ο πληθωρισμός θα μπορούσε να παραμείνει υψηλός περισσότερο από το αναμενόμενο», δήλωσε. Όσο προσεκτικά και αν τοποθετήθηκε ο Γερμανός Κεντρικός Τραπεζίτης σε αυτή την περίπτωση, η διάσταση των απόψεων των γερμανικών επιτελείων  με αυτές της κα. Λαγκάρτ είναι πολύ πιο μεγάλη. Το ίδιο το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΚΤ είναι πια χωρισμένο στα δυο πάνω στο ζήτημα. Στοιχεία που κάνουν κάποιον να διερωτηθεί κατά πόσο υπάρχει πραγματικά κάποιος που ξέρει τι γίνεται.

Σε πληθωρισμό που είναι «ο υψηλότερος πληθωρισμός στις ΗΠΑ εδώ και τρεις δεκαετίες» αναφέρθηκαν σε πρωτοσέλιδό τους οι Financial Times στο τέλος του χρόνου. «Το ζήτημα αποτελεί υψηλή προτεραιότητα για τον Biden» σημείωσε η εφημερίδα.

Σε ψηλή προτεραιότητα βάζει το ζήτημα ο Biden. Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι τι μπορεί να κάνει. Στον ένα χρόνο από την εκλογή του φαίνεται να χάνει το παιγνίδι της οικονομίας «κατά κράτος». Με τους ίδιους ρυθμούς χάνει και τους Αμερικανούς ψηφοφόρους. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν τους Ρεπουμπλικάνους στο 47%, τους Δημοκρατικούς στο 42% και τον Tramp να είναι η επιλογή του 78% των Ρεπουμπλικάνων ψηφοφόρων. Ο Tramp που καταδικάστηκε από το Κογκρέσο για υποκίνηση εξέγερσης για ανατροπή της κυβέρνησης που μόλις είχε εκλεγεί, που συνεχίζεται η προσπάθεια μελών του Κογκρέσου να αποδείξουν ότι σχεδίασε πραξικόπημα, που συνεχίζονται οι έρευνες για οικονομικές απάτες των προσωπικών του επιχειρήσεων, επανέρχεται ασταμάτητος λόγω της αδυναμίας Biden να αντιμετωπίσεις την κρίση. 

… και τι μπορούν να κάνουν

Η ραγδαία αύξηση των τιμών που αποκτά παγκόσμιες διαστάσεις σε μια εποχή ανεργίας και φτώχειας, βάζει τεράστια πίεση στις διάφορες κυβερνήσεις να πάρουν μέτρα για στήριξη των ανθρώπων και επιχειρήσεων που πλήττονται. Πουθενά όμως δεν τολμούν να πάρουν μέτρα για αντιμετώπιση του φαινομένου, τουλάχιστον όχι ακόμα, μια και εξ ορισμού τα μέτρα ενάντια στον πληθωρισμό είναι μέτρα που θα υπόσκαπταν ακόμα περισσότερο τις δυνατότητες για ανάπτυξη.

Αυτά είναι τα φοβερά διλήμματα. Αυτό είναι το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται που δημιουργεί σχίσματα ακόμα και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Το φαινόμενο είναι εισαγόμενο λέει η Νέα Δημοκρατία και καθάρισε.  Μα και η παγκόσμια κρίση που ξεκίνησε το 2008 ήταν με πολλές έννοιες εισαγόμενη. Παρόλα αυτά η κρίση είναι εδώ, παρούσα και ελληνική. Όπως παρούσα και εθνική είναι σε κάθε χώρα, με τις εθνικές πολιτικές να μην μπορούν να την αντιμετωπίσουν.

Καταφανής αδυναμία της σοσιαλδημοκρατίας 

Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν βλέπει κάτι άλλο από κυβερνητική αποτυχία. «Η ανακοίνωση του ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία) αποκαλύπτει το μέγεθος της κυβερνητικής αποτυχίας…Φτάσαμε ως εδώ γιατί έχουμε μια κυβέρνηση που έχει επιλέξει να αφήσει απροστάτευτη την κοινωνία», δήλωσαν την εβδομάδα που πέρασε οι πρώην υπουργοί του Σύριζα Αλέξης Χαρίτσης και Έφη Αχτσιόγλου. Και προτείνουν «ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα στήριξης της ρευστότητας νοικοκυριών και επιχειρήσεων». Καμία αναφορά για το φαινόμενο ως τέτοιο και πώς αντιμετωπίζεται. Καμιά αναφορά για τις ευθύνες του οικονομικού συστήματος, αλλά και τα αδιέξοδα του.

Στα ίδια μήκη κύματος είναι όλες οι δηλώσεις από πλευράς Σύριζα. Η εγκατάλειψη της ταξικής αντιπολίτευσης, της διεθνιστικής πολιτικής που ο Σύριζα είχε κάποτε εκφράσει, η εγκατάλειψη του στόχου των ευρωπαϊκών λύσεων στην οικονομία, καταδικάζει την ηγεσία Σύριζα σε μια ανούσια αντιπολίτευση.

Το ίδιο ανεπαρκής και ανούσια είναι και η αντιπολίτευση του ΚινΑλ. «Την ώρα που χιλιάδες νοικοκυριά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και μικρομεσαίες επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο, η Κυβέρνηση της πολιτικής και τεχνοκρατικής ανεπάρκειας επιλέγει τον εύκολο δρόμο της τοξικής αντιπαράθεσης και της ακραίας πόλωσης. Η σοσιαλδημοκρατική μας πρόταση έχει τα εργαλεία για να εγγυηθεί την αξιοπρέπεια στην ζωή των πολιτών». Πίσω όμως από την «καυτή» αντιπολιτευτική γλώσσα, δεν υπάρχει και πολλή ουσία. Όλα τα «εργαλεία» τους περιορίζονται στην ελάφρυνση του βάρους του κόσμου μέσα από επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές. Ούτε κουβέντα για την αντιμετώπιση  του ίδιου του φαινομένου. Ούτε κουβέντα για τη διασύνδεση του φαινομένου με την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Ούτε κουβέντα για το πώς θα αντιδρούσαν ως κυβέρνηση όταν το διευθυντήριο των Βρυξελλών έλεγε ως εδώ στις επιδοτήσεις.

Τεράστια αδιέξοδα

Για σχεδόν ενάμιση δεκαετία τα επιτελεία της οικονομίας προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν την παγκόσμια κρίση με όσα όπλα είχαν στην διάθεσή τους. Αυτό που σήμερα φαίνεται ως επίτευγμα δεν είναι ο έλεγχος της φτώχειας και ανεργίας, που είναι πρωτόγνωρες σε όλη την περίοδο μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά το χάσιμο της μάχης και στο επίπεδο του κόστους ζωής.

Στην φτώχεια και την ανεργία προστίθενται τώρα και οι αυξήσεις των τιμών. Μπροστά στο φαινόμενο της ακρίβειας, της αποτυχίας όλων των οικονομικών πολιτικών που εφαρμόστηκαν μετά το κραχ του 2008, μπροστά στο φάσμα πολέμου στην Ουκρανία που θα επιδείνωνε δραματικά την παγκόσμια κατάσταση μέσα σε 24 ώρες, ο λόγος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας ακούγεται πιο ανούσιος από όσο ποτέ προηγουμένως.

Σωτήρης Βλάχος

22 Φεβρουαρίου 2022