“ΤΖΑΙ ΠΟΥ ΤΕΣ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΜΕΡΚΕΣ ΤΑ ΝΕΦΗ ΕΚΟΥΒΑΛΟΥΣΑΝ”*

Η αμερικάνικη κοινωνία βρίσκεται σε κοινοποιήσεις πρωτόγνωρες τα τελευταία τουλάχιστον πενήντα χρόνια.

Τη σπίθα αποτέλεσε η ωμή δολοφονία του αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικούς, που επανειλημμένα παρακολούθησε όλος ο πλανήτης από τις τηλεοράσεις και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ενός αφροαμερικανού «πρότυπο» άκληρου, που πριν την κρίση του κορωνοϊού δούλευε σε δύο δουλειές για να μπορεί να ανταπεξέλθει, οδηγός φορτηγού και παρκαδόρος σε εστιατόριο, και που τώρα απελπισμένα προσπαθούσε να βρει δουλειά και εισόδημα.

Οι συγκρούσεις με την αστυνομία συνεχίζονταν μέχρι και χθες σε όλη τη χώρα.

Με επέμβαση του στρατού απειλούσε ο Τραμπ, αρχικά τουλάχιστον. «Δεν αντέχω να βλέπω να συμβαίνει αυτό σε μια μεγάλη αμερικανική πόλη, τη Μινεάπολη. Ολική έλλειψη ηγεσίας. Είτε ο πολύ αδύναμος ριζοσπαστικός αριστερός δήμαρχος, Τζέικομπ Φράι, θα οργανωθεί και θα πάρει τον έλεγχο της πόλης ή θα στείλω την Εθνική Φρουρά και θα ολοκληρώσω τη δουλειά.....»

Αγκαλιάζοντας συνεχώς και νέα στρώματα, η πρωτόγνωρη αυτή κινητοποίηση του αμερικάνικου λαού, δημιούργησε ρήγματα στις δομές εξουσίας ασύλληπτα δέκα μόνο μέρες πριν. Δήμαρχοι, κρατικοί αξιωματούχοι, τοπικοί αρχηγοί της αστυνομίας καταφέρονται ενάντια στον Αμερικανό Πρόεδρο.

 «Αυτό που έχουμε δει τις τελευταίες ημέρες και το συναίσθημα που προκαλείται είναι το αποτέλεσμα μεγάλου θυμού και θλίψης… που έχει εισέλθει στη μαύρη κοινότητά μας - όχι μόνο λόγω των πέντε λεπτά τρόμου, αλλά των 400 χρόνων», δήλωσε ο δήμαρχος της Μινεάπολης, Τζέικομπ Φρέι.

Το συναίσθημα που προκαλείται είναι το αποτέλεσμα μεγάλου θυμού και θλίψης που πηγαίνει πίσω στον 19ο αιώνα, όπου από Αφρικανικές χώρες έσερναν  στις ακτές της ηπείρου αλυσοδεμένους μαύρους για να τους μεταφέρουν ως σκλάβους στις ΗΠΑ. Στοιβαγμένους σε κασόνια στα πλοία, ο ένας πάνω στον άλλο, να ουρούν και να αφοδεύουν ο ένας πάνω στον άλλο σε ένα ταξίδι που θεωρείτο επικερδές για τους λευκούς εμπόρους, αν ένας στους τρείς παραδιδόταν ζωντανός.

Πηγαίνει ακόμα πιο πίσω, στην περίοδο ανακάλυψης της Αμερικής όπου αγαπημένο σπορ των κατακτητών, και του «μεγάλου» Χριστόφορου Κολόμβου, ήταν το κυνήγι ερυθροδέρμων και ο συναγωνισμός για το ποιος θα σκότωνε περισσότερους. Όπου συντελέστηκε η μεγαλύτερη γενοκτονία στην ιστορία, με πολλούς να μιλούν για εκατό εκατομμύρια νεκρούς και το Νόαμ Τσόμσκυ να τους ανεβάζει στα 130.

Σε αυτή τη μαύρη ιστορία πρέπει να ανατρέξει κάποιος για να κατανοήσει τη σημερινή εξέγερση. Αυτό ισχυρίζεται και ο ο Kirsten Delegard, ιστορικός και διευθυντής του Mapping Prejudice στο Πανεπιστημίου της Μινεσότα που έχει μελετήσει τις φυλετικές συμβάσεις: Η κατανόηση της εξέγερσης στη Μινεάπολη απαιτεί κατανόηση της ιστορίας της φυλετικής γεωγραφίας της πόλης»

«Όπως κάθε μαύρη γειτονιά στη χώρα, έχει επίσης υποβληθεί σε υπερβολική αστυνόμευση και σε πολύ διαφορετικά είδη αστυνομικών πρακτικών σε σχέση με την λευκή γειτονιά, λίγα τετράγωνα μακριά...»

«Ο ρατσισμός διατρέχει τα πάντα, ακόμη και το αν μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι οι μαύροι στο δημόσιο χώρο».

Οι κινητοποιήσεις είχαν ήδη αντίκτυπο σε  μια σειρά λαούς στον κόσμο, από τη Λατινική Αμερική μέχρι την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Κανένας δεν θα μπορούσε να προβλέψει τώρα την κατάληξη τους, αλλά αυτό που από τώρα πρέπει να θεωρείται σίγουρο είναι ότι θα αποτελέσουν σταθμό. Και ότι υπάρχουν πολύτιμα συμπεράσματα που πρέπει να εξαχθούν από τους λαούς όλου του κόσμου. Με πιο εξόφθαλμο ότι μέσα στα σύνορα των κρατών, ακόμα και των πιο ιμπεριαλιστικών, οι μεγάλες πλειοψηφίες είναι βασανισμένοι, που θα προσπαθήσουν ξανά και ξανά να βρουν διέξοδο. Και ότι οι εθνικοί πόλεμοι δεν είναι παρά σφαγές μεταξύ των βασανισμένων προς όφελος των Τράμπ και όσων βασανίζουν τους λαούς του κόσμου.

Σωτήρης Βλάχος

6 Ιουνίου 2020 

*Στοίχος από το συγκλονιστικό ποίημα του Βασίλη Μιχαηλίδη, «Η 9η Ιουλίου του 1821»