Η ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΩΝ ΣΤΙΣ 28/2:

ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΥΓΕΙΑΣ

"αυτός ο ιός μπορεί να κατασταλεί… χρειάζεται συντονισμό, χρειάζεται αλληλεγγύη" (WHO Daily press briefing, 20/3/2020 Dr Michael J. Ryan, executive director WHO health emergencies programme)

Αφήνουμε για "μετά" την κριτική για το κλείσιμο των 4 οδοφραγμάτων;

Μόλις τέσσερις εβδομάδες πέρασαν από τις πρώτες αντιδράσεις στην απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει τέσσερα από τα οδοφράγματα που επιτρέπουν την επικοινωνία στο διαιρεμένο νησί.  Λιγότερες ακόμα από τότε που, πριν την εμφάνιση κρουσμάτων στο νησί, όλοι ασχολούνταν με αυτή την απόφαση.   Όμως με τις τελευταίες δραματικές εξελίξεις των κρουσμάτων που αυξάνονται από ώρα σε ώρα, το κλείσιμο των οδοφραγμάτων πάει να μετατραπεί σε ένα ακόμα αδρανές και ανενεργό "ιστορικό γεγονός".  

Και όμως, τα γεγονότα αυτά είναι ακόμα πολύ ενεργά: Η πανδημία μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία δεν φαίνεται να άλλαξε το ότι η κυβέρνηση Αναστασιάδη απεχθάνεται την απαραίτητη συνεργασία με την τουρκοκυπριακή κοινότητα.  Ακόμα, ο πειρασμός να συνεχίσει να εργαλειοποιεί την πανδημία για να πετύχει άσχετους ή και με αρνητικά αποτελέσματα για την αντιμετώπιση της στόχους, όπως έκανε με τα τέσσερα οδοφράγματα, συνεχίζει να είναι ενεργός.  Παράδειγμα, η αντιφατικότατη συμπεριφορά του Υπουργού Υγείας σε σχέση με το κλείσιμο των σχολείων. Η κυβέρνηση δεν έχει ξεχάσει την τρομάρα της από τις τεράστιες κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών το 2018.  Και δεν μπόρεσε να αποφύγει τον πειρασμό να εργαλειοποιήσει το κλείσιμο των σχολείων προσπαθώντας να καταφέρει πλήγμα στην δημόσια υπόληψη των εκπαιδευτικών, επιχειρώντας να ενεργοποιήσει ξανά το μοτίβο της δήθεν "φυγοπονίας" τους.  Έχει ενδιαφέρον να πούμε ότι η κρίση του 2018, όπως και αυτή του κλεισίματος των οδοφραγμάτων, οφείλονταν στην έφεση αυτής της κυβέρνησης σε μονομερείς αποφάσεις-εκπλήξεις με τις οποίες επιχειρεί να καταργήσει συμφωνημένες διαδικασίες συναπόφασης.

Η Κυβέρνηση και οι Συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.)

Από τη δήλωση του Κυβερνητικού Εκπρόσωπου στις 7 Μάρτη 2020:

Την ώρα που όλες οι χώρες του κόσμου με την καθοδήγηση και τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, λαμβάνουν όλο και αυστηρότερα μέτρα κατά της εξάπλωσης του επικίνδυνου κορωνοϊού, ο ηγέτης του ΑΚΕΛ αρνείται ουσιαστικά στην Κυβέρνηση να εφαρμόσει αυτές τις συστάσεις για την προστασία της υγείας του κυπριακού λαού στο σύνολο του, αποδίδοντας ανύπαρκτες πολιτικές προεκτάσεις.…  [ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ] δεν θα επιβάλει στην Κυβέρνηση να παραβιάσει αυτές τις συστάσεις και να διακινδυνεύσει την υγεία των πολιτών

Αντίθετα, είναι η μονομερής απόφαση της 28 Φεβρουαρίου για κλείσιμο των τεσσάρων οδοφραγμάτων που παραβιάζει αυτές τις συστάσεις και διακινδυνεύει την υγεία των πολιτών. Μπορούμε να προσθέσουμε στην προτροπή του δρ. Ryan για συντονισμό ότι σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ. ^[1] για την αντιμετώπιση του COVID-19:

"Τα κράτη πρέπει να δώσουν έμφαση στην … συνεισφορά τους στην παγκόσμια αντίδραση μέσω πολυτομεακής επικοινωνίας και συνεργασίας"

Η κυβέρνηση ωστόσο μετά το κλείσιμο των οδοφραγμάτων επαναλάμβανε φορτικά ότι η Κυπριακή Δημοκρατία "είναι αναγνωρισμένο κράτος των Ηνωμένων Εθνών και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης… αποφασίζει και δεν συναποφασίζει με οποιοδήποτε άλλο στοιχείο".

Η Κύπρος είναι de facto ένα νησί με δύο ανεξάρτητες πολιτικές εξουσίες, τρεις, αν συμπεριλάβουμε τις κυρίαρχες αγγλικές βάσεις, που και αυτές έχουν διόδους που ενώνουν το βορρά και το νότο.  Για την αντιμετώπιση μιας τόσο μεγάλης κρίσης όπως του COVID-19 το ερώτημα πρέπει να είναι, όχι ποιος είναι "αναγνωρισμένος από τον ΟΗΕ" (και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρακαλώ) αλλά πώς εφαρμόζεται σε αυτές τις συνθήκες ο "συντονισμός", η "πολυτομεακή επικοινωνία και συνεργασία" που θεωρεί απαραίτητη ο Π.Ο.Υ..

Η Κυβέρνηση Υποβαθμίζει το Ρόλο της UNFICYP

Η απάντηση σε αυτό υπάρχει στη σχετική με το κλείσιμο των οδοφραγμάτων ανακοίνωση της 5 Μάρτη της UNFICYP,  στην οποία αφού εκφράζει την "ανησυχία της για την συνεχιζόμενη αναταραχή που προκλήθηκε στους ανθρώπους και στις δύο πλευρές" συμπληρώνει:

" Ενώ τα Ηνωμένα Έθνη υποστηρίζουν όλα τα αποτελεσματικά μέτρα για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών για τη δημόσια υγεία,  είναι επιτακτική ανάγκη οι δύο πλευρές να συντονιστούν στενά, με στόχο μια ολοκληρωμένη ανταπόκριση. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ρόλος της δικοινοτικής τεχνικής επιτροπής για την υγεία είναι καθοριστικής σημασίας και πρέπει να αξιοποιηθεί στο έπακρο"

Αυτή την ανακοίνωση, από μια οργάνωση του ΟΗΕ που ήταν υποχρεωμένη να ευθυγραμμίζεται με μια άλλη οργάνωση του ΟΗΕ όπως ο Π.Ο.Υ., την είχε βολικά αγνοήσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όταν κατηγορούσε στις 7/3 το ΑΚΕΛ ως τους μόνους που προσπαθούσαν να εμποδίσουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο να φροντίσει την υγεία των πολιτών, ακολουθώντας δήθεν τις συστάσεις και την καθοδήγηση του Π.Ο.Υ. 

Ακόμα, η ανακοίνωση της UNFICYP δικαίωνε και την στάση του Ακιντζί:

"εάν χρειαστεί η λήψη μέτρων στην Κύπρο για το θέμα, θα ήταν σωστό να ληφθούν από κοινού μέσω της δικοινοτικής Τεχνικής Επιτροπής για την Υγεία. Δεν θα πρέπει να γίνονται μονομερή βήματα"

Η αντίδραση του καταστριμωγμένου από αυτά Αναστασιάδη ακολούθησε μια προσφιλή του, κουτοπόνηρα αντιφατική, επιθετική και προσβλητική, επικοινωνιακή συνταγή ("Εγώ είμαι ψύχραιμος και ευγενικός, δεν θέλω να σχολιάσω ούτε να σε χαρακτηρίσω. Είσαι και από αυτό και από το άλλο και ακόμα χειρότερος".  Προσέξτε, χωρίς ένα "όμως" ή ένα "αλλά"):

«δεν θα ήθελα να σχολιάσω ατυχείς παρεμβάσεις της ειρηνευτικής δύναμης που καλείται να επιτελέσει έναν άλλο ρόλο στην αποστολή της. Αποστολή της είναι η επικράτηση της ειρήνης, όπως επιτυχώς το έχει κατορθώσει μέχρι σήμερα.

Οι παρεμβάσεις που αφορούν πολιτικές της κυρίαρχης χώρας της, Κυπριακής Δημοκρατίας που είναι αναγνωρισμένο κράτος των Ηνωμένων Εθνών και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θεωρώ ότι είναι ατυχείς».

Οι παρεμβάσεις της UNFICYP ωστόσο δεν είναι «ατυχείς».  Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παραπληροφορεί εν ψυχρώ για την αποστολή και την εντολή της UNFICYP, οι οποίες δεν περιλαμβάνουν μόνο την «επικράτηση της ειρήνης», εδώ και τουλάχιστον 21 χρόνια.  Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα της UNFICYP mandate – civil affairs section ("εντολή – τμήμα αστικών/πολιτικών υποθέσεων"): 

"Το τμήμα αστικών/πολιτικών υποθέσεων (Civil Affairs Section) της UNFICYP ιδρύθηκε το 1998 για να  εκφράσει την τάση αύξησης της αστικής φύσης  των θεμάτων που αντιμετώπιζε η αποστολή.  Με την ύπαρξη ενός στρατιωτικού status quo, μια μακροχρόνια κατάπαυση του πυρός και την εγκαθίδρυση μιας Νεκρής Ζώνης ελεγχόμενης από τον ΟΗΕ ανάμεσα στις αντιμαχόμενες δυνάμεις, οι κανονικές δραστηριότητες των πολιτών επανήλθαν σε όλο το νησί, και τα τελευταία χρόνια αυξάνονται και στην Νεκρή Ζώνη.

Οι ρίζες της λειτουργίας της UNFICYP στις αστικές υποθέσεις ξεκινούν από την αρχική εντολή που εξουσιοδότησε το ψήφισμα 186 [της 4 Μαρτίου 1964]… ειδικά την πρόνοια ότι η Δύναμη πρέπει να συμβάλλει στην 'επιστροφή σε ομαλές συνθήκες' στο νησί….

Το τμήμα αστικών υποθέσεων έχει την ευθύνη για την διευκόλυνση δράσεων που προάγουν την αρμονία και την συμφιλίωση των δύο κοινοτήτων.  Αυτές οι διακοινοτικές δράσεις συμπεριλαμβάνουν … την διευκόλυνση των ουσιωδών υπηρεσιών και για τις δύο κοινότητες μέσα από την συνεργασία στο τεχνικό επίπεδο."

Η "Δικοινοτική Τεχνική Επιτροπή για την Υγεία" (ΔΚΤΕΥ)

Η UNFICYP λοιπόν επιτελούσε την αποστολή της όταν «διευκόλυνε» την «συνεργασία στο τεχνικό επίπεδο» για την υγεία, μια από τις πιο σημαντικές «ουσιώδεις υπηρεσίες», προωθώντας το 2007 την δημιουργία των "Δικοινοτικών Τεχνικών Επιτροπών", όπως η "Δικοινοτική Τεχνική Επιτροπή για την Υγεία" (παρακάτω θα την αναφέρω ως ΔΚΤΕΥ). Αυτή ιδρύθηκε το 2008, επί Χριστόφια και Ταλάτ.  Επίσης και η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστηρίζει όλες τις Τεχνικές Επιτροπές.

Η ΔΚΤΕΥ στελεχώνεται από τους πιο σημαντικούς επαγγελματίες υγείας και των δύο κοινοτήτων: Ο επικεφαλής του ελληνοκυπριακού τμήματος είναι ο Λεωνίδας Φυλακτού, Διευθυντής του Ινστιτούτου Νευρολογίας και Γενετικής.  Η επιτροπή έχει επίσης παρελθόν και εμπειρίες, όπως είπε ο Λεωνίδας Φυλακτού στις 3 Φεβρουαρίου:

"η συνεργασία μεταξύ των μελών της Τεχνικής Επιτροπής έχει επαναληφθεί στο παρελθόν, με πιο πρόσφατο το παράδειγμα τον ιό του Δυτικού Νείλου το περασμένο καλοκαίρι, αλλά και παλαιότερα με την επιδημία του Έμπολα και του MERS

Η συνεργασία μας «δεν είναι κάτι καινούριο και θεωρώ ότι δουλεύει πάρα πολύ καλά και φυσικά βοηθά και στη σύσφιξη σχέσεων μεταξύ των δυο κοινοτήτων» κατέληξε."

Η δήλωση της UNFICYP ότι ο ρόλος της ΔΚΤΕΥ είναι κρίσιμος και ότι θα έπρεπε αυτή να χρησιμοποιηθεί στο μέγιστο ήταν πέρα για πέρα συμβατή με την αποστολή της, και επίσης απόλυτα λογική σε αυτές τις κρίσιμες περιστάσεις.

Αντί για αυτό, η ελληνοκυπριακή πλευρά αρκέστηκε να "εξηγήσει" τέσσερεις μέρες μετά στους τουρκοκύπριους μέλη της γιατί πήρε την απόφαση να κλείσει τα οδοφράγματα.  Αυτό αναπόφευκτα ερμηνεύθηκε σαν προσβολή στον ρόλο των τουρκοκύπριων ειδικών και της ΔΚΤΕΥ, δεδομένου ότι υπήρχε ανοικτή γραμμή επικοινωνίας, και  ήταν πολύ εύκολο να τους πληροφορήσει για τις προθέσεις της η ελληνοκυπριακή πλευρά και να τους δοθεί τουλάχιστον η ευκαιρία να πουν τη γνώμη τους.

"Ποιος την Εχει Μεγαλύτερη",  Ή Απλά "Ποιος Εχει"

Δεν άργησε να φανεί ότι πρόθεση της κυβέρνησης ήταν ακριβώς η δημόσια προσβολή των τουρκοκυπρίων.  Ο Υπουργός Εσωτερικών, στις 3 Μάρτη στην εκπομπή Από Μέρα σε Μέρα του ΡΙΚ,  είπε ότι το κλείσιμο των οδοφραγμάτων ήταν (υπογραμμίσεις δικές μου):

"μια προσπάθεια ακριβώς να διαχειριστούμε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο το θέμα αυτής της επιδημιολογικής κατάστασης με γνώμονα ότι δεν γνωρίζουμε και δεν μπορούμε να ασκήσουμε έλεγχο για το τι συμβαίνει στις κατεχόμενες περιοχές. Ως εκ τούτου θεωρούμε ότι είναι ένα κατ' ελάχιστον ενδεδειγμένο μέτρο"

Μια τοποθέτηση που εξελίχθηκε στη διατύπωση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της ρητορικής που είδαμε προηγουμένως, της  "κυρίαρχης χώρας της Κυπριακής Δημοκρατίας που είναι αναγνωρισμένο κράτος των Ηνωμένων Εθνών και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης" η οποία "αποφασίζει και δεν συναποφασίζει με οποιοδήποτε άλλο στοιχείο".  Μια στάση πολύ πιο χυδαία και από την λαϊκή έκφραση που την αποδίδει: "ποιος την έχει μεγαλύτερη". 

Ήταν επίσης μια συμπεριφορά (ιδιαίτερα σε συνδυασμό με την "σύμπτωση" της απαίτησης του ΕΛΑΜ σε συνάντηση με τον Αναστασιάδη την μέρα του κλεισίματος τους να κλείσουν όλα τα οδοφράγματα) που προβλέψιμα ενθάρρυνε τα πιο ακροδεξιά στοιχεία της ελληνοκυπριακής κοινωνίας να φωνάζουν στα οδοφράγματα " τούρκος καλός μόνο νεκρός"

Πού Πήγε το "Ηθικό Δίδαγμα" του Προέδρου Αναστασιάδη;

Η αντίθεση με αυτά που είχαν συμβεί λιγότερο από ένα μήνα πριν είναι τεράστια.  Στις 3 Φεβρουαρίου,  μας πληροφορεί το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών της Δημοκρατίας:

"… ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε συνάντηση, στο Λήδρα Πάλας, με τον κ. Ακκιντζί και τα μέλη της δικοινοτικής Τεχνικής Επιτροπής για την Υγεία, όπου εξετάστηκαν ζητήματα που αφορούν τη λήψη προληπτικών μέτρων σε σχέση με την αντιμετώπιση του κορωνοϊού….

ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είπε ότι η συνάντηση ήταν αποτέλεσμα της αυξανόμενης ανησυχίας για τους κινδύνους που σχετίζονται με τον κορωνοϊό.

Πρόσθεσε ότι 'κατά τη διάρκεια της συνάντησης συμφωνήσαμε από κοινού για την ανάγκη αύξησης της συνεργασίας μας για λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων για παροχή της μέγιστης δυνατής προστασίας στον κυπριακό λαό, στους Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.

Την ίδια ώρα το ηθικό δίδαγμα από αυτό είναι ότι παρά τις διαφορές που μπορεί να έχουμε ή και τις διαφορετικές απόψεις σε αριθμό θεμάτων, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τους κινδύνους ή τα γεγονότα, για τα οποία δεν μετράει ποιος είναι ο δυνατός ή ο αδύναμος, και μας ωθούν να ενώσουμε δυνάμεις και να δράσουμε μαζί.'"

Τι μεσολάβησε από τις 3 Φεβρουαρίου ώστε να αλλάξει ριζικά η στάση της κυβέρνησης; Πολλά μπορεί να υποθέσει κανείς, ανάμεσα στα οποία αυτό που έγραψε στις 19 Φεβρουαρίου το Βήμα:

"Δυστυχώς, ο ΟΗΕ ανακοίνωσε ότι θα αναρτήσει στην επίσημη ιστοσελίδα του την συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης, απορρίπτοντας το ελληνικό αίτημα.

Το Τουρκολιβυκό μνημόνιο, για τον καθορισμό των ορίων της ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, αποκτά την τυπική νομιμότητα που ήθελε ο Ερντογάν για να αρχίσει τις γεωτρήσεις"

Η αυτόματη/ανακλαστική αντίδραση σε τέτοια γεγονότα είναι η επαναφορά της σκληρής ρητορικής, της επανάληψης των συνθημάτων "Κυπριακή Δημοκρατία το μόνο αναγνωρισμένο κράτος", "ψευδοκράτος" κλπ.  Η συνειδητά προκλητική αυθαιρεσία του μονομερούς κλεισίματος τεσσάρων οδοφραγμάτων, τη στιγμή που, όπως είχε επισημανθεί ακόμα και από μέλη της ηγεσίας του ΔΗΣΥ, πολύ πιο σημαντικά μέτρα δεν είχαν παρθεί, έδινε καθαρά το μήνυμα "Εμείς νόμιμοι, αναγνωρισμένοι, υπαρκτοί. Εσείς παράνομοι, μη αναγνωρισμένοι, ανύπαρκτοι".

Θα υπήρξαν και άλλοι λόγοι. Έχει αναφερθεί η προσπάθεια υπόσκαψης της υποψηφιότητας Ακιντζί, που ίσως και αυτή έγινε πιο σημαντική μετά την απόφαση του ΟΗΕ για τη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης.   Χώρια όμως από τις όποιες εικασίες μπορούμε να κάνουμε, υπάρχει το χάσμα μεταξύ της στάσης του Αναστασιάδη στις 3 Φεβρουαρίου και της στάσης του 25 μέρες μετά, χωρίς να έχουν στο μεταξύ αλλάξει οι συνθήκες της επιδημίας. Αυτό μόνο με ένα τρόπο εξηγείται: εξυπηρέτηση πολιτικών αναγκών ανεξάρτητων από την ανάγκη ελέγχου της επιδημίας.  Για αυτό και νοήμονες πολιτικοί όπως τον Αβέρωφ λένε βλακείες:

"χαιρόμαστε που και η κυβέρνηση έχει ξεκάθαρη θέση ότι αυτό το μέτρο, το έκτακτο για ένα έκτακτο κίνδυνο που αφορά θέματα υγείας δεν έχει καμιά μα καμιά πολιτική χροιά και πτυχή. Και αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουμε και εντός Κύπρου όπως το έστειλε η κυβέρνηση και στην Ευρώπη αλλά και προς τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους."

Εδώ το ίδιο το ΕΛΑΜ επικαλέστηκε την επιδημία. Φαντάζεστε σε αυτή τη συγκυρία η κυβέρνηση να δήλωνε δημόσια πως το κλείσιμο των οδοφραγμάτων δεν έγινε (μόνο;) για την αντιμετώπιση της επιδημίας;

Συνεργασία ή Μονομερείς Ενέργειες;

Έγινε βέβαια πολύς λόγος αν ήταν ή όχι "σωστή" απόφαση το κλείσιμο των οδοφραγμάτων.  Και ειπωθήκαν τόσο περίεργα πράγματα όπως οι δηλώσεις του Κυβερνητικού Εκπρόσωπου, σύμφωνα με κείμενο του ΡΙΚ (υπογραμμίσεις δικές μου):

"ο κύριος Κούσιος ανέφερε τα δεδομένα επέβαλλαν τη λήψη της συγκεκριμένης απόφασης, αφού λήφθηκαν υπόψιν εισηγήσεις ομάδας τεχνοκρατών του υπουργείου υγείας οτι υπάρχει ανάγκη για άσκηση αποτελεσματικών ελέγχων. Διευκρίνισε ωστόσο ότι κανένας τεχνοκράτης δεν εισηγήθηκε κλείσιμο οδοφραγμάτων αφού, όπως είπε, η λήψη των σχετικών μέτρων είναι αρμοδιότητα της κυβέρνησης."

Η επικέντρωση στο ορθό ή όχι της συγκεκριμένης ενέργειας ως μέτρο για την αντιμετώπιση της πανδημίας δεν θα βοηθήσει ιδιαίτερα.  "Αφελείς" παρατηρήσεις όπως "παντού παίρνουν μέτρα, όποιο μέτρο παρθεί για απομόνωση καλό κάνει" μπορούν εύκολα να θολώσουν τα νερά^[2].  Πρέπει να επικεντρωθούμε στο ότι αυτή η ενέργεια, ακόμα και αν ήταν χρήσιμη - που δεν ήταν - αφορά κατ' εξοχήν την συνεργασία ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Και όμως η απόφαση πάρθηκε και υλοποιήθηκε χωρίς καμία προσυνεννόηση και διαβούλευση με την τουρκοκυπριακή πλευρά, ενώ υπήρχε ο μηχανισμός, η ΔΚΤΕΥ, και προηγούμενη συμφωνία για τέτοια συνεννόηση.  Και την ακολούθησαν προκλητικές δηλώσεις μηδενισμού του μηχανισμού, που δυναμιτίζουν την συνεργασία των δύο κοινοτήτων για την αντιμετώπιση του COVID-19.  Οι ανακοινώσεις της UNFICYP, του Ακιντζί, του ΑΚΕΛ, όπως και οι ερωτήσεις των δύο ευρωβουλευτών της Αριστεράς προς το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, παρόλο που είναι οφθαλμοφανές ότι ήταν και λανθασμένη κα βλαβερή η απόφαση, επικεντρώνονταν ακριβώς στο ότι ήταν "μονομερής", και ότι αγνοήθηκε η συνεργασία με τους Τουρκοκύπριους μέσω ΔΚΤΕΥ.

Αν τα οδοφράγματα έκλειναν κατόπιν απόφασης της ΔΚΤΕΥ, άσχετα πόσο σωστό ή όχι θα ήταν το μέτρο, δεν θα μπορούσε να μεταφραστεί το κλείσιμο τους από τους ακροδεξιούς σε  "Οι Έλληνες έκλεισαν προδοτικά οδοφράγματα. Κλείστε τα όλα".  Ακόμα και αν η κυβέρνηση δήλωνε ότι το έβαλε προς συζήτηση στην ΔΚΤΕΥ, αλλά επειδή δεν έπεισε αποφάσισε να το κάνει μονομερώς, πάλι τα πολιτικά μηνύματα και (με κάποια αισιοδοξία) οι πολιτικές παρενέργειες τους θα ήταν πιο ήπιες.

Πώς καταφέρνει η κυβέρνηση να κάνει τέτοιες προκλητικές πολιτικές δηλώσεις και ταυτόχρονα να δηλώνει με τόση άνεση πως δεν έχει καμμιά απολύτως πολιτική διάσταση το κλείσιμο των οδοφραγμάτων;  Μα διότι για όλη την αντιπολίτευση εκτός ΑΚΕΛ, για όλη τη δεξιά, αυτά δεν ανήκουν στην σφαίρα της πολιτικής αλλά στην σφαίρα της υποτιθέμενης κοινής λογικής, που λέει ότι η "αληθινή φύση" και ο "πραγματικός χαρακτήρας" του Κυπριακού είναι ότι είναι " πρόβλημα εισβολής και κατοχής", ότι δεν είναι "δικοινοτικό πρόβλημα" .  Είναι μια "κοινή λογική" που εθελοτυφλεί μόνιμα στις ιστορικές ευθύνες και των δύο πλευρών για το κυπριακό πρόβλημα, οπότε είναι υποχρεωμένη να αναθεματίζει κάθε συνεργασία με την τουρκοκυπριακή κοινότητα.  Για αυτό ο Αναστασιάδης αυτή τη φορά είχε στη τσέπη του την στήριξη της υπόλοιπης δεξιάς, ώστε το πρωτοσέλιδο της Αλήθειας στις 6/3/2020 μπορούσε να γράφει ότι ο Αναστασιάδης "τους έπεισε όλους πλην ΑΚΕΛ" που "απομονωμένο συνεχίζει την αντιπολιτευτική του τακτική".  Το ότι το ΑΚΕΛ και όχι τα υπόλοιπα μικρά ως και εικονικά κόμματα είναι η Αξιωματική Αντιπολίτευση, και ότι σε αυτό προστέθηκε και η αντίδραση της UNFICYP, αυτή τη φορά δεν ενδιαφέρουν την συμπολιτευόμενη "Αλήθεια".

Υπάρχουν ακόμα δυο πράγματα που πρέπει να αναφερθούν.  Το ένα είναι δηλώσεις του Προέδρου Αναστασιάδη με υπονοούμενα που μπορούσαν να δημιουργήσουν κλίμα φοβίας προς τους τ/κ που έρχονταν από τα ανοικτά οδοφράγματα:

“για να ληφθούν οι αποφάσεις [κλεισίματος των 4 οδοφραγμάτων] υπήρξε σοβαρότατος προβληματισμός”. “δεν υπήρχε επιλογή για αποτελεσματικότερο έλεγχο, λαμβάνοντας υπόψη και τη σύνθεση του πληθυσμού στην κατεχόμενη περιοχή”. “Υπάρχουν πέραν των τριών χιλιάδων Ιρανών φοιτητών και είναι καλά γνωστό ότι το Ιράν είναι μια από τις πλέον επηρεασθείσες περιοχές. Δεν είναι μόνο ο αριθμός των φοιτητών, είναι και ο αριθμός των συγγενών. Και δεν είναι μόνο οι Ιρανοί”

Δηλώσεις που πολύ γρήγορα αποδείχτηκε πόσο ανεδαφικές ήταν, όταν η επιδημία μας ήρθε ορμητικά από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ελλάδα, δύο χώρες που κατ' εξοχήν "εμπιστεύεται" ο Πρόεδρος.  Αλλά και δηλώσεις που παράβλεπαν άλλη μια σύσταση του Π.Ο.Υ.:

"Προειδοποιούμε τα κράτη σχετικά με ενέργειες που προκαλούν στιγματισμό ή διακρίσεις, σύμφωνα με τις αρχές του Άρθρου 3 των IHR [Διεθνείς Κανονισμοί Υγείας 2005]"

Και το δεύτερο. Όταν τελικά εμφανίστηκαν τα πρώτα κρούσματα στην Κυπριακή Δημοκρατία, η δεξιά  ""κυβέρνηση"" (τα διπλά εισαγωγικά δεν είναι τυπογραφικό λάθος) στο Βορρά άρπαξε την ευκαιρία να αποδείξει ότι και αυτοί την "έχουν το ίδιο μεγάλη", αγνόησε την δυσφορία του Ακιντζί, και πρόλαβε να κλείσει εκείνη θριαμβευτικά τα υπόλοιπα οδοφράγματα, ξεκινώντας με καθαρή διάθεση εκδίκησης προς τους ελληνοκύπριους, από εκείνα στα Στροβίλια και στο Λιμνίτη:

"Στη μονομερή ενέργεια να κλείσει τα οδοφράγματα στα Στροβίλια και τον Λιμνίτη μέχρι τις 22 Μαρτίου, ως ένα από τα νέα μέτρα για τον κορονοϊό, ανακοίνωσε ο «υπέξ» Κουντρέτ Οζερσάι, ως «εκπρόσωπος τύπου» της «κυβέρνησης» ενώ το έκτακτο «υπουργικό συμβούλιο» βρισκόταν σε εξέλιξη. Ο Τ/κ ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί, δήλωσε ότι δεν ήταν ενήμερος για την εξέλιξη, ενώ υποστηρίζει ότι στη διάρκεια του «υπουργικού» μια τέτοια απόφαση δεν είχε ληφθεί, ούτε συζητηθεί…. Το κλείσιμο των δύο οδοφραγμάτων θεωρείται πισωγύρισμα από τους κατοίκους των δύο περιοχών, ιδιαίτερα της περιοχής Πύργου καθώς υφίστανται μεγάλη ταλαιπωρία στη διακίνησή τους προς τη Λευκωσία." (Χαραυγή 13/3/2020)

Είναι καθήκον μας για το καλό όχι μόνο της Κύπρου αλλά όλης της απειλούμενης από τη πανδημία ανθρωπότητας, να πληροφορήσουμε για τις ενέργειες των αρχών και των ""αρχών"" σε ολόκληρο το νησί το αναγνωρισμένο από τις ίδιες ως το κατ' εξοχήν υπεύθυνο σώμα, τον Π.Ο.Υ..  Είναι αναμενόμενο ότι ο Π.Ο.Υ. θα στηρίξει τις θέσεις της UNFICYP, όχι μόνο επειδή είναι "αδελφή" οργάνωση του ΟΗΕ, αλλά επειδή προφανώς αυτές συνάδουν με τις θέσεις και τη φιλοσοφία του Π.Ο.Υ..  Το ζητούμενο από κάτι τέτοιο είναι να πιεσθούν οι δεξιοί, και οι "αναγνωρισμένοι" και οι "μη αναγνωρισμένοι", να συνεργαστούν στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό από εδώ και μπρος. 

Αλμπέρτο Φλωρεντίν

Μάρτιος 2020

(Το άρθρο είναι  δημοσιευμένο και στην ιστοσελίδα ΑΝΑΤΡΟΠΗ)