Κοινωνικό αγαθό η Υγεία

Η υγεία είναι ζωτικός πυλώνας για την ζωή του ανθρώπου από την γέννηση μέχρι και τον θάνατό του. Η  παροχή της πρέπει να είναι οργανωμένη και συνεχής, καθώς επίσης συνεχής πρέπει να είναι και η βελτίωσή της. Γι’ αυτό και η εφαρμογή του Γενικού Σχεδίου Υγείας έπρεπε να είχε από καιρό αποτελέσει την μεγάλη αλλαγή. Ας είναι και τώρα, κάλλιον αργά παρά ποτέ.

Η εφαρμογή όμως του Σχεδίου βρίσκεται σε εξέλιξη και περνά μέσα από συμπληγάδες οικονομικών συμφερόντων. Πίσω τους βρίσκονται αποφασιστικά οι ίδιοι κύκλοι που τα τελευταία τριάντα χρόνια έκαναν και κάνουν ό,τι είναι δυνατόν να αποδυναμώσουν λειτουργικά τα δημόσια Νοσοκομεία και να τα απαξιώσουν μπροστά στην κοινή γνώμη. Σκοπός τους ήταν και είναι να δημιουργήσουν συνθήκες ροής πελατών στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια.

Το πρόβλημα με τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια βρίσκεται στην λειτουργία τους που καθορίζεται από την λογική που διέπει τις σχέσεις μεταξύ πελατών και κερδοσκοπικής επιχείρησης. Η συνέπεια αυτής της σχέσης είναι η αντιμετώπιση της υγείας ως προϊόν απόδοσης κερδών στον ιδιοκτήτη επιχειρηματία. Με δυο λόγια, οι ιδιοκτήτες και διαχειριστές των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων νοιάζονται για τα οικονομικά τους οφέλη και όχι για την υγεία του πληθυσμού.

Η στάση που τήρησαν οι διοικήσεις τους στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού (COVID-19) είναι και ενδεικτική και χαρακτηριστική. Όχι μόνο δεν συμμετείχαν στην διαδικασία, λειτούργησαν και με τρόπο προστατευτικό για τα νοσηλευτήριά τους. Φοβήθηκαν μη τυχόν και εισβάλει ο κορωνοϊός στο νοσηλευτήριο και χαλάσει το όνομα της επιχείρησης. Αυτή τους η στάση υπαγορεύτηκε από την ανάγκη προστασίας της επιχείρησης και όχι του πληθυσμού. Ίδια συμπεριφορά επέδειξαν και οι πλείστοι ιδιώτες γιατροί.

Τελικά, το βάρος της αντιμετώπισης της πανδημίας το επωμίστηκαν εξ’ ολοκλήρου τα δημόσια Νοσοκομεία. Και παρά την αποδυνάμωση που υπέστησαν κατά τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της πολιτικής των κυβερνώντων, εν τούτοις κατάφεραν επάξια να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της περιόδου. Αυτό οφείλεται στο ότι το αίσθημα του καθήκοντος παροχής ιατρικής περίθαλψης βρίσκεται ακόμα στην πρώτη γραμμή της σκέψης των γιατρών που στελεχώνουν τα Νοσοκομεία. Αυτή είναι μια βασική παράμετρος που κάνει ουσιαστική την διαφορά μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού νοσηλευτηρίου.

Τα δημόσια Νοσοκομεία πρέπει να ιδωθούν ως η ραχοκοκαλιά του Γενικού Σχεδίου Υγείας, να ενισχυθούν με τους απαιτούμενους οικονομικούς πόρους, να ενδυναμωθούν και πάνω τους να υφανθεί η ανάπτυξη ολόκληρου του δικτύου του τομέα της υγείας· από ιατρικές και νοσηλευτικές σχολές, ιατρικά ερευνητικά κέντρα, κέντρα αποκατάστασης και ό,τι άλλο σχετίζεται με την υγεία.

Ο τομέας της υγείας πρέπει να απαλλαγεί από την λογική της κερδοσκοπικής επιχείρησης, της οποίας οι θιασώτες επιδιώκουν να μετατρέψουν το Γενικό Σχέδιο Υγείας σε χρυσορυχείο για να θησαυρίζουν. Ο χαρακτήρας του πρέπει να είναι κοινωνικός και να εμπνέεται από το όραμα να αποτελέσει όχι μόνο πάροχος ιατρικής νοσηλείας και αποθεραπείας για τον ντόπιο πληθυσμό αλλά να καταστεί και πόλος έλξης τουλάχιστον για τις χώρες της γύρω περιοχής.

M. Koλλήσις

28 Νοεμβρίου 2020